Het wil nog steeds niet zomeren

Tussen de buien door vertrokken wij uit Preveza naar Levkas, om de stuurautomaat te laten repareren en ons reddingsvlot daar te laten brengen. Dat laatste bleek nog niet gemakkelijk, telkens weer klonk het: "Two more minutes, my friend"als wij stonden te wachten, en uitendelijk kwam men ruim 2 uur later opdraven. Nou ja, we lagen prima aan een steigertje bij Nydri, gezellige lui om ons heen en lekker dansen in de Mamma Mia Taverna. Het weer bleef bar en boos. Op een wat minder slechte dag voeren we via Preveza naar het mooie eiland Paxos, nabij Corfu. Een leuk vertrekpunt voor de oversteek naar Italië , hadden we bedacht. We lagen er aan de kade van Gaios, waar we 's nachts gestommel op dek hoorden. Razendsnel de kooi uit: we zien alleen een telefonerende jongeman, die ons ook nog vriendelijk groet, verder niets te zien. Later blijkt dat deze ellendeling onze mooie ( dure) vishengel uit Scheveningen gepikt heeft! We kijken nog wat rond bij de vissende dorpelingen, maar niemand heeft zo'n mooie hengel. De politie, wreed verstoord uit het zoveelste dutje, weet er ook geen raad mee. In alle jaren dat we hier varen is zoiets nog nooit voorgekomen, maar toch zijn we flink teleurgesteld. Ondertussen werd er flink vergaderd op de Garuda. Het bleef te koud voor de tijd van het jaar, stevige westenwinden bliezen over de Ionische Zee en ja, willen we wel richting Gibraltar, minstens 1200 mijl met meestal tegenwind? En gaan we dat dan leuk vinden? Na nog wat overpeinzingen besloten we de boeg naar het oosten te wenden, dat overigens nog even stagneerde toen we het anker wilden ophalen, maar dat vast bleek te zitten in een enorme kluwen ruwe ijzeren kettingen, loodzwaar. Met behulp van onze nieuwe haak kregen we , na een uur ploeteren, het anker vrij, maar de haak moesten we laten gaan, zo werd ons goedkope verblijf op Paxos toch nog duur! Rob wist dus wat hij voor zijn verjaardag ging vragen, en getooid met een gloednieuwe hengel ( en haak) vierden we dit heuglijk'feit in Vlikho Bay op Levkas, samen met onze vrienden Eelco en Heleen, die daar toevallig ook waren. De volgende dag was het zowaar mooi weer, dus zeilden we naar de afgelegen Petalas baai en vanuit daar naar Mesolonghi. Daar barstten de onweersbuien weer flink los. Wij lagen achter ons anker, en vlak voor een bui kwam een luid schreeuwende Griek in een oud bootje ons vertellen dat we hier niet mochten ankeren, maar naar de Marina moesten gaan. De "Port Police"had hem gestuurd. Natuurlijk. De twee andere geankerde boten kregen hetzelfde bericht. Niemand vertrok. We hebben daarna het manneke niet meer gezien, de Port Police trouwens ook niet. Heel bijzonder allemaal. Met een mooie westenwind in de rug voeren we de volgende dag verder de Golf van Patras in en maakten vas aan een steiger in de verlaten jachthaven van het eilandje Trizonia. Hier liggen we nu alweer een paar dagen verwaaid. Buiten is het fris, het waait hard, maar uit de wind, in de zon, is het hier goed uit te houden. Dat vinden onze buren ook, niemand vertrekt, en dan ontstaat er een soort internationaal "dorp", erg gezellig. En we zijn het er allemaal mee eens: het wil nog steeds hier niet zomeren.