Bijna een brug te ver

Met een fikse wind achter stoven we van Trizonia naar Galaxidi, in de Golf van Patras. Wij hadden gehoopt in de beschutte baai daar rustig te kunnen afmeren naar de kade maar helaas, door een sterke zijwind waren we dik een half uur druk bezig de Garuda te parkeren. Het resultaat was redelijk goed, vonden we zelf, maar onze engelse buurman, die 10 minuten na afmeren kwam aanslenteren, dacht daar anders over. "Het moet over"verkondigde hij. Nu kan ik slecht tegen dit soort bevelen, "opzouten"denk je dan als oud-Texelse, en Rob was al helemaal niet van plan de moeilijke manoevre te herhalen, dus dat werd geen gezellige borrel met deze buren. Kan gebeuren, de volgende dag vertrokken we toch richting Kanaal van Corinthe. De doorvaart was wederom heel leuk, heel snel en heel duur, maar dan vaar je wel lekker naar Poros, één van onze favoriete eilanden hier. Een "pittstop"was hier nodig, want elke dag was er wel iets stukgegaan, waaronder bv het pomptoilet, en dat is echt geel leuke klus . Gelukkig stonden er ook leukere dingen op het programma, want je kunt heerlijk wandelen op Poros, en omdat het eindelijk mooi weer geworden was konden we lekker naar het strand om te zwemmen. Na Poros besloten we linksaf te slaan om tussen het grote eiland Evia en de griekse vaste wal door naar het noorden te varen, weer eens iets anders! We vonden er mooie ankerplaatsen, waar het erg rustig was en waar je helaas niet altijd even goed lag ivm de beperkte ruimte. Het ankeralarm loeide dan ook regelmatig, vooral midden in de nacht. We zeilden verder naar Khalkis, eerst onder de hoge brug door en dan krijg je nog een kleine draaibrug. Eerst afmeren bij de Port Police om daarvoor te betalen; er was tot onze grote verrassing een gratis steiger, water aanwezig en vriendelijke mensen. We begrepen dan we 's avonds om 21.30 door de brug kunnen. Samen met onze 4 italiaanse buren, die zichzelf vrolijk "regazzi"noemden ook al waren deze "jongens"rond de 60, maakten we los en toen begon het wachten in de kom voor de brug. We belden herhaaldelijk met de Port Police maar die hadden "geen idee"wanneer de brug zou draaien. Ankeren dus maar en de marifoon aan, waarop we om 3 uur 's nachts werden opgeroepen. Met de regazzi in ons kielzog voeren we eindelijk door naar een ankerplaats vlak voorbij Khalkis, een paar uurtjes slaap en door maar weer, op zoek naar een "rustige"ankerbaai, want er komt wind en regen. We kozen Skorponeriou, de valwinden bulderden er van de bergen rondom de baai en de regazzi zijn spoorloos verdwenen. We hebben daar het ankeralarm er maar weer opgezet, was hard nodig. Mooi was het er wel en we waren best voldaan de brug getrotseerd te hebben. Twee dagen later varen we door naar Limni, weer op Evia. In het piepkleine vissershaventje, waar we de Garuda maar met moeite kunnen draaien, vinden we een prachtig plekje langszij de kade, heerlijk. Limni blijkt heel leuk, de taverna's zijn er talrijk dus we gaan ons hier goed vermaken.