Middeleeuwse Geneeskunde

Buiten de zorgen om de Griekse economie kwelde mij nog een ander probleem, dat weliswaar, vergeleken met de europeesche economie, totaal onbelanrijk was maar voor mij zelve een kwelling: een verstopt en daardoor doof oor. En dat duurde geen 3 dagen maar al 5 weken! In ons b. estaan ga je voor zoiets echt niet naar de dokter ( als die er al is) maar bieden de vele apotheken hier vaak uitkomst. Meewarig tuurt men in je oor en komt daarna aanzetten met allerhande druppels die de zaak zouden moeten oplossen. Niets hielp. Het laatste redmiddel was een middeleeuwse uitvinding, gehuld in een doosje met alleen een griekse, turkse en russische uitleg en mét foto van een glimlachende en genezende jongedame. Er werd mij door de apotheker uitgelegd dat ik plat op de bank moest gaan liggen met de geleverde holle wassen kaars in mijn oor. Rob mocht die daarna aansteken ( er zou een finke vlam tevoorschijn komen) en de hete lucht zou het probleem snel verhelpen. Na 2 behandelingen met de kaars en een uur de slappe lach was ik nog zo doof als een kwartel! Dan gebeurt een wonder: naast ons ankeren oude vrienden Di en John, door zijn voorliefde voor de sixties door ons Dr John the Nighttripper genoemd. John stond in zijn werkzame leven als arts bekend als Paindoctor John, dus wie kon in beter om advies vragen? direkt consult op hun boot dus, 2 dagen spoelen met warme olijfolie en met een kleine dosis antibioticum was alle ellende binnen 3 dagen voorbij: Christa kon weer horen! Dus: Super bedankt John!!
Al met al lagen we dus lang voor anker in Porto Kheli, tijd om weer op pad te gaan. Via Poros naar Epidavros, daar waren we al eerder maar nu was het er zo warm en druk dat we het na een nachtje wel voor gezien hielden en doorvoeren naar Korfos, veel rustige en goede uitvalsbasis voor de tocht door het Kanaal van Korinthe. Ivm de Crisis konden we dit keer niet pinnen bij het Kanaal, iedereen moest cash betalen. Gelukkig hadden we daar rekening mee gehouden, we waren allang blij het Kanaal door te kunnen want een staking is zó uitgeroepen in Griekenland en dat betekent in dit geval heel veel mijl omvaren naar de Ionische Zee. Dit bleef ons dus bespaard en na de 3 mijl die het Kanaal telt 250 euro lichter te zijn konden we de Golf van Patras opvaren. Eerst maar naar Itea, vlakbij Delphi. Daar waren we al 2 x, dus bleven we hangen in het stadje dat zijn Griekse karakter goed bewaard had en waar wederom heel weinig te merken was van de Crisis, op de gesloten banken na dan. Het ernaastgelegen Galaxidi is was charmanter maar nu overvol en bloedheet, dus doorvaren maar naar het miniscule eilandje Trizonia. Daar vonden we een prachtig plekje aan de steiger. Maar helaas. Het heerlijke oosterwindje zwol arras aan tot 6 a 7 Bft. We lagen lagerwal en dat was geen pret. Op een rustig momentje vroeg in de morgen fluks de boot verhuisd naar de hogerwal-kade, waar we nog ruim 2 dagen mochten genieten van de fluitende wind.Daarna de trossen los en met een heerlijk lopend windje naar Mesolonghi om water en boodschappen in te slaan en daarna door naar de desolate baai van Petalas om 3 dagen "in retraite"te gaan. Vanuit daar was het nog slechts 30 mijl naar ons geliefde Vlikho op Lefkas, waar we nu lekker liggen te dobberen.