In het Hotel Zonder Naam

Omdat we wat meer van Yucatan wilden zien dan alleen de kuststrook, namen we vanuit Tulum de bus naar Valladolid. Leuk koloniaal stadje, waar we een kamer vonden in een prachtig betegeld hotel, met zwembad op het dakterras. De prijzen lagen er de helft lager dan aan de kust, ook leuk. Yucatan is vergeven van de " cenotes" , onderaardse meren met kristalhelder water. Zelfs in de stad vonder we er een, waar we een verfrissende duik konden nemen. Vanuit Valladolid was het maar een half uurtje met de bus naar Chitzen Itza, een topattractie met indrukwekkende Maya overblijfselen uit het roemrijke verleden van dit volk. We waren vroeg op pad gegaan om de hordes toeristen die hier rond elf uur met bussen aangevoerd worden voor te zijn. Een goed plan, want nu konden we de fraaie site rustig bekijken en alles fotograferen zonder reisleiders met paraplu, gevolgd door honderden mensen. Vanuit Valladolid reisden we naar Cavelands in the Jungle, een klein complex, gerund door een wonderlijke nederlander. Ons huisje, een " pelapa" met groot rieten dak en alleen gaas ipv muren was heel bijzonder; je keek zo uit je bed de jungle in! We hadden het er erg gezellig met Rens en zijn honden, waarvan er een hond graag met ons meezwaaide in de alom aanezige hangmatten. Naar het strand was het 15 minuten lopen, een toppertje trouwens met overhangende palmbomen waardoor je er lekker in de schaduw kon genieten van de mooie omgeving. Ons plan om een weekje in deze contreien te blijven werd echter getorpedeerd door Het Carnaval, dat precies in het naburige dorp losbarstte toen wij aankwamen met als gevolg een doffe discodreun tot 4 uur in de nacht die door onze pelapa dreunde en waar geen oorstoppen tegen bestand waren. Na 2 slapenloze nachten hielden we het -helaas- voor gezien en namen we de bus naar Playa del Carmen, een uurtje verderop. Dure hotels daar, maar een receptionist wist de oplossing: zijn oom had wat " appartementen" om de hoek. Zo belandden we in dit Hotel Zonder Naam, oom vroeg er 650 pesos voor maar toen hij zag dat Rob moedeloos uit het raam keek ( met uitzicht op een lelijke blinde muur) was 500 ook goed. Het kamertje zelf was prima, zelfs TV, en een piepklein badkamertje. Het daar aanwezige wasbakje hing zo scheef en los dat Rob mij aanraadde er maar niet op te leunen. Natuurlijk vergeet je zo'n goede raad als je de volgende morgen uit de douche even naar de handdoek rijkt, even leunen en het geval stortte met een daverende klap in 1000 stukken naar beneden, waarvan er eentje zich gemeen in mijn voet geboord had met als gevolg een bloedbad. De toegesnelde oom/eigenaar wilde eerst nog een bijdrage in de vergoeding, maar na een blik op mijn gehavende voet, overigens vakkundig verbonden door Rob, mompelde hij " sorry" en beloofde de boel te repareren. Laat in de middag hing er gelukkig weer een nieuw wasbakje, ook scheef. Playa bleek een toeristische kermis te zijn, met strandbedjes waar je zij-aan-zij zat met wodka drinkende Russen en bierdrinkende Amerikanen, en dit alles vanaf 10 uur s morgens! Er trok daar een stoet musicerende Mexicanen voorbij, verkopers van allerhande rommel en in witte verpleegsters uniformen gestoken " masseuses" . We ontsnapten de volgende dag nog even aan dit gebeuren dor naar Puerto Morelos te reizen, een kleine badplaats ten noorden van Playa waar de natuur wel behouden was gebleven maar waar we helaas overvallen werden door een gigantische tropische regenbui, jammer. Onze laatste stop in Yucatan, Cancun, bleek nog toeristischer te zijn. Hier geen sprankje natuurschoon meer maar " big business" met grote hotels. Wij logeerden in Ciudad Cancun, een half uur rijden met de bus vanaf het strand. Natuurlijk presteerden we het weer om te vroeg uit te stappen, verdwaalden hopeloos in en enorme woonwijk waar vreemd genoeg geen toerist meer te bekennen was, dus namen we uiteindelijk maar een taxi om ons hotel weer te vinden. Het wonderlijke was dat je in Cancun City uitstekend kon eten, misschien door alle concurrentie. De reden voor ons verblijf daar was dat we op tijd op de luchthaven moesten zijn voor de vlucht naar Panama, zo'n 2 1/2 uur. Daar vermaakten we ons nog prima in een hotel vlakbij de luchthaven, voorzien van heerlijke tropische tuin en groot zwembad, waar we tot de laatste uurtjes nog lekker konden genieten. De KLM bracht ons in 10 uur weer terug naar Schiphol, tijd genoeg om ons te realiseren dat Midden Amerika een prima reisbestemming is! Je kunt er gemakkelijk op eigen houtje rondreizen met de bus, waarvoor een beetje kennis van de spaanse taal wel handig is. In tegenstelling tot het beeld dat vele mensen van Midden Amerika schetsen hebben wij ons geen moment onveilig gevoeld, overal vriendelijke en hulpvaardige mensen die je absoluut niet lastig vallen. Vooral Nicaragua en Panama vonden wij authentiek en interessant, overweldigend mooi natuurschoon , koloniale steden en prachtige stranden, kortom, wat wil je nog meer.