Een poging tot diefstal

We vermaken ons in het najaar goed op Gozo. We zwemmen tot in december, mijn gebit werd weer op orde gebracht en de auto is weer gerepareerd. We konden met onze vrienden aldaar weer bijpraten en hebben met genoegen vastgesteld dat Trump een probleem gaat krijgen met de meerderheid van democraten in het congres. Dan is het weer tijd om even naar Nederland te gaan ter voorbereiding op onze winterreis, die deze keer al op 12 december zal aanvangen. De reis naar Nederland verloopt voorspoedig. We landen om 11.00 uur op Eindhoven en arriveren om 14.00 uur op Scheveningen. Wat een geweldig openbaar vervoer in Nederland. Na 5 dagen gezelligheid met de kinderen gaan we op pad. We vliegen vanaf Schiphol en vertrekken om 10.15 s' morgens. Goede reden om te investeren in een taxirit. Maar dan wel de goedkoopste natuurlijk. Voor 50 euro vinden we een taxibedrijf in Den Haag. Het aanmelden via internet gaat wat vreemd. We krijgen geen bevestiging dus ik bel nog maar even voor de zekerheid. Nee hoor, alles is genoteerd. Dinsdag 6.30 ophalen. Zaterdagnacht om 0.00 uur lopen wij naar de tram in centrum Den Haag, gaat de mobiel. "We komen u over 15 minuten ophalen hoor!!" ???? "Alstublieft niet", meld ik, "liever dinsdag morgen". Even stilte, "oh ja, verkeerd gebeld". Even later weer telefoon. "We komen u maandag morgen toch ophalen!!" ???? "Dinsdagmorgen", zeg ik vermoeid, "maar weet je wat, laat maar zitten". Dan maar wat duurder via de ons bekende Taxicentrale Den Haag. Keurig op tijd, nette chauffeur en nette auto, rijden we dinsdagmorgen 11 december naar Schiphol en 15 uur later levert de KLM ons af in Kaapstad, Zuid Afrika. We hebben voor de eerste keer voor onze winterreis een huurauto besteld. Premium voorkeursbehandeling gekocht. Voorrang bij het afhalen en gegarandeerd een auto met minder dan 25.000 kilometer op de teller en minder dan een jaar oud. Nou de premium behandeling lijkt weggegooid geld. Het systeem van de autoverhuur ligt plat en we staan net als iedereen een uur in de rij te wachten tot we aan de beurt zijn. Men meldt ons dat er een kleine auto is aangemeld, wij hebben echter een wat grotere besteld en betaald, volgens onze voucher. Dat leidt tot verwarring en naarstig zoekt men of er nog ergens een Renault Duster in de garage staat. Jawel achterin vinden ze er nog een. Op zich een goed exemplaar, goed op de banden, geen schade, maar niet minder dan een jaar oud en 40.000 op de teller. Nou we zeuren maar niet, maar de premium toeslag hadden we dus in de portemonnee kunnen houden. Onze eerste nacht brengen we door in een hotel op het vliegveld. Want menigeen had ons afgeraden om s' nachts naar Kaapstad te rijden, gevaarlijk in verband met overvallen, wegblokkades of eieren gooiende jeugd. En dan vooral niet je ruitenwisser aanzetten, dan zie je niks meer en dan moet je stoppen en dat willen ze juist. Oh, oh dachten wij, dus een hotel op de airport. Prima hotel overigens met fantastisch ontbijt. Zodoende vermijden we in ieder geval een eerste potentieel gevaarlijke situatie. Echter een dag later is het dan toch even spannend met de criminaliteit alhier. Wij bezoeken het nationaal park van Kaap de Goede Hoop en rusten aldaar even uit op een mooi bijna verlaten strand. Christa doet even een dutje om van alle spanningen bij te komen en ik ga nog even energiek wat langs het strand lopen op zoek naar fraaie schelpen. Als ik terugloop ontwaar ik in de verte enige consternatie. Ik hoor geschreeuw en zie Christa achter een groot grijs beest aanrennen. Verbaasd loop ik die kant op en zie dat na 10 seconden de rust weer terug keert. Wat blijkt, terwijl Christa lekker lag te dromen, kwam er een grote baviaan naar haar toe. Raakte haar aan met zijn hand (of poot??), Christa kijkt op en ziet een baviaan van een meter hoog naast haar zitten en schreeuwt van schrik. De baviaan op zijn beurt ziet een Hollandse dame met wilde ogen naar hem kijken en hij schrikt zich ook gek en geeft ook een schreeuw, pakt vervolgens de tas met onze kleding en spullen erin en rent weg over het duin. Hij hield daarbij echter geen rekening met de vastbeslotenheid van de Hollandse vrouw die achter hem aan rende en schreeuwde, "los laten die tas". Dat klinkt als Zuid Afrikaans, dus dat begreep die baviaan waarschijnlijk wel. Het beest koos er dan ook voor om na 10 meter de tas te laten vallen om meer snelheid te kunnen maken om uit de handen van Christa te blijven. Hij koos dus het hazen (of bavianen?) pad. Zijn poging tot diefstal was helaas voor hem op niets uitgelopen. Wij zullen vanaf nu dus extra oplettend moeten zijn, want het is niet altijd pluis in Zuid Afrika. Morgen gaan we op pad richting het noorden. Naar het zuiden kan immers niet want Kaap de goede hoop is he zuidelijkste puntje van Afrika, haha.