Terug op Bali

De weken op Gozo vliegen weer om. Het is een mooi najaar en tot ons vertrek op 10 december naar Nederland hoeft de kachel niet een keer aan. We wandelen veel en plukken elke dag "prickly pears" van de cactussen om er sap van te maken. Dat lijkt ons erg gezond. Ook plukken we veel granaatappels waarvan we de zaden door onze ontbijt yoghurt roeren. Schijnt ook gezond te zijn. Elke woensdag wandelen we met de "wednesday walkers" een groep, van ongeveer 30 mensen, uit verschillende landen, die ook op Gozo wonen. Erg gezellig en we zien zo toch weer delen van het eiland waar je anders niet zo gauw komt. Rond begin december wordt Malta opgeschud door een politiek schandaal. Het blijkt dat de moord op een journaliste, twee jaar geleden, gepland is door een van de rijkste zakenmensen op Malta met waarschijnlijk medewerking van hoge regeringspersonen. Zelfs de premier, Joseph Muscat, wordt genoemd als betrokkene!!. Malta staat op zijn kop. Veel demonstraties en verhitte discussies. Als we naar Nederland vliegen zijn de Airmalta magazines, waar belangrijke Maltezers in staan, beklad met "corrupt, Maffia, criminals. Wij gaan gelukkig weer naar het veilige Nederland. Als we aankomen bij de autoverhuur op Schiphol merken mensen, als ze horen dat we op Malta wonen, op "dat is toch een crimineel land?" Tja denken we, misschien wonen we inderdaad wel in een soort bananen republiek. Maar als we dan de Nederlandse krant opslaan zien we, tot onze schrik, dat we van de ene crisis situatie in de andere verzeild raken. Er zijn onlusten in Scheveningen en Duindorp. Uitgebrande auto's en men houdt het hart vast voor oudejaarsavond. En als we de bus richting Duindorp pas zien vertrekken als de politieauto ter begeleiding is gearriveerd. lijkt Malta toch nog wel weer wat veiliger. Gelukkig vertrekken we voor onze winterreis op 30 december zodat we de verwachtte veldslag niet hoeven bij te wonen. Rond de kerstdagen hebben we het heel gezellig met vrienden en (klein) kinderen. We eten de 1e kerstdag in dok 28 aan de Scheveningse haven. Een echte Haagse bedoening, veel dames en heren op hun kerstbest, gevulde dames veelal in strak zittend pantermotief kleding en de heren behangen met forse gouden kettingen. Maar zekere een vrolijke en gezellige boel en het eten en de wijn zijn prima. We wandelen daarna weer terug naar de flat en op een enkele vuurwerkbom na merken we niets van de mogelijke onlusten. Op 30 december s'avonds om 21.00 stappen we in de KLM kist naar Bali, Indonesie. Een vermoeiende nacht en we komen met 7 uur tijdsverschil om 20.30 aan op Denpasar. Daar staat een vriendelijke meneer met een bordje "Rob en Christa" en hij brengt ons naar ons guesthouse in Sanur. Prima kamer, vriendelijke mensen en als we na het inchecken Sanur inlopen om ergens nog een sateetje met een biertje te scoren krijgen we nul op request. Alles om 22.00 gesloten. Nog een supermarktje open, 2 bier en wat prindles later, op ons balkon genuttigd, gaan we om 23.00 naar bed en vallen als een blok in slaap. Dat voor wat betreft onze oudejaarsavond haha. Alle lezers hierbij nog een gelukkig en gezond nieuwjaar!! De volgende dagen bekijken we de omgeving. De eerste keer dat we hier waren was in 1977. Niet terug te herkennen. Er was nog niets aan toeristische infrastructuur. Wel was er toen op Sanur- beach de Belgische schilder Le Mayeur. Daar zijn we toen wezen kijken en ook nu weer kunnen we na enig gezoek zijn woning, nu een museum vinden. Erg verwaarloosd en de schilderijen aangetast door het vocht. Rondom het huis is het nu helemaal volgebouwd met rommel- winkeltjes en eettentjes. Alles verandert denken we treurig. Als we later op het strand liggen op een riant ligbed onder een parasol komt er een sterk branderige lucht vermengd met een strakke kerosine geur over ons heen. Het geluid van een forse gasbrander vervult de gehele omgeving. Als dat zo 'n 5 minuten heeft geduurd grap ik, "ze krijgen de barbeque zeker niet aan de gang haha". De rook wordt nog zwaarder en ik grap nog maar eens "we hebben nu ons portie fijnstof voor de komende maand wel weer binnen, haha". Daarna klinkt er gezang en rinkelende belletjes en ga ik eens kijken wat ze eigenlijk aan het doen zijn. Op de parkeerplaats achter ons vindt een lijkverbranding plaats! Veel offers worden gebracht en na een uurtje als de zaak wat is afgekoeld worden de restanten bij elkaar geveegd en onder begeleiding van een priester naar een bootje gebracht dat 20 meter uit de kust de restanten over boord gooit, ongeveer daar waar wij plegen te zwemmen. De nabestaanden zwaaien hun geliefde uit en roepen blijmoedig "bye, bye". De overlevende gaat immers naar zijn volgende leven. De omgeving is hier in rap tempo veranderd, maar de Balinees gaat nog steeds zijn eigen ondoorgrondelijk gang. Een uurtje later staat Christa met gefronst voorhoofd in het water te turen want ze heeft begrepen dat er ook geluksmuntjes met de overledene overboord worden gegooid, Als je die vindt brengen ze ook jou geluk. Ze komt blij terug met 2 muntjes. Die hebben we wel nodig. We hebben de laatste dagen uit de nieuwsgaring begrepen dat het op onze volgende bestemming ook niet helemaal goed gaat!