Zorba de Medicaan

De laatste week op de Garuda staat in het teken van Zorba, en dat is deze keer niet Zorba de Griek, maar Zorba de Medicaan. Het lijkt er al een week van te voren op dat er een echte orkaan over Griekenland gaat komen. Het zeilersvolkje is er druk mee. Waar kunnen we veilig liggen en uit welke hoek gaat de wind komen? Nou dat weten wij ondertussen wel, dat zal wel weer uit de verkeerde hoek zijn!! Wij bellen de werf en vragen of we een dagje eerder de kant op kunnen, Jawel zegt de sympathieke Alexia. En zo komt het dat we precies een dag voor de storm komt hoog en droog op de wal staan. Gelukkig maar want het gaat goed te keer. Via whatsapp horen we de gruwelijkste verhalen over losgeslagen en soms gezonken boten en dat alles opgevrolijkt met filmbeelden. De werven moeten een volle dag stoppen met boten uit het water halen en we zien veel boten enigszins wanhopig een goede ankerplek zoeken. Na drie dagen werken aan de boot gaan we met de bus naar Athene, het waait nog steeds dat het rookt en het regent ook nog heel hard. Bij ons hotel aangekomen blijkt dat dit maar een kilometer verwijderd is van waar de bosbranden een paar maanden daarvoor plaats vonden. Gelukkig heeft ons hotel geen schade maar als we in bed liggen slaat tijdens een heftig onweer tot 2 keer toe de bliksem in en valt alles uit. Toch maar even het vluchtplan met de zaklamp bekeken. Maar de rust keerde weer terug en het licht aan. De volgende morgen gaan we naar het vliegveld, onderweg duimend dat onze vlucht met Ryan Air door gaat. Het is 28 september en al weken wordt in de kranten aangekondigd dat er gestaakt gaat worden ook van en naar Eindhoven. Maar gelukkig heeft onze vlucht een Griekse bemanning en landen we om 13.00 uur op Eindhoven en zijn om 15.30 op Scheveningen in de flat. Eindelijk rust. Weerberichten laten ons weer koud en 's nachts slapen we weer zonder zorgen of we nog wel goed vast liggen. Er zijn deze twee weken in Nederland echter weer genoeg dingen te doen, Eva promoveert aan de VU en we zijn bij haar verdediging van haar proefschrift en de latere feestelijkheden aanwezig. Met Ilona vieren we dat ze het lang gewenste vaste contract bij haar werkgever heeft en we helpen Anita wat bij haar verhuizing naar een nieuw huis. Omdat teveel rust niet goed voor oude mensen is gaan we ook nog even 4 dagen naar Berlijn onze vriend Hans bezoeken. Geheel uitgerust gaan we daarna weer naar Gozo. Vanaf het vliegveld nemen we om 14.00 uur de X1 bus naar de ferry haven. Op het display in de bus staat, Bus 858, datum 5 maart 2010 en tijd 09.33. We zijn weer thuis verzuchten we blij. De volgende dag onze garagist even bellen wanneer hij de nieuwe onderdelen in de auto kan plaatsen. Eind volgende week meldt hij trots. Duurt wel wat lang, maar hij heeft de onderdelen, die in originele vorm 1200 euro moesten kosten, in Engeland voor 550 euro op de kop getikt. Dus hij kan bij ons wel een potje breken. Over breken gesproken, ook nog maar even naar de naar de tandarts want in Griekenland eten ze graag cashewnoten en soms vergeten ze daar de dop af te halen. Ik kauw graag stevig en plots klonk er een heftig gekraak en nu ziet de kies er wat vreemd uit. Voor we op onze winterreis gaan moet daar maar even naar worden gekeken.