Kampung Blanda

Op het vliegveld van Auckland wacht onze vriend Gerald ons op en rijdt ons naar huis waar Hera ons opwacht mer champagne en lekkere hapjes. We verblijven 2 nachten bij hun en worden geweldig verwend. Ze nemen ons mee op een rondtoer door Auckland city. We rijden nog een rondje in zijn antieke Porsche en ze brengen ons daarna naar de autoverhuur van ACE, een lokaal bedrijf. Aldaar krijgen we een ook, bijna antieke, Toyota Corola toegewezen. Veel krassen en deukjes en de buitenspiegel zit met ducktape vast. Dat krijg je als je voor de laagste prijs gaat. Ik neem zelf maar wat fotootjes van deze voiture, voor het geval dat men straks in Christchurch niet meer weet hoe de auto er in Auckland uitzag. We rijden de eerste dag naar het noorden, naar de Bay of Islands, via een natuurgebied met de Kaura bomen, heel groot en heel oud. We maken een mooie boswandeling en merken dat Nieuw Zeeland een keurig aangeharkt land is. Ook hier weer veel borden met wat gevaarlijk is en wat niet mag. Voor je het bos in gaat je voeten vegen en je schoenzolen ontsmetten en als je weer uit het bos komt eenzelfde procedure. We overnachten in Keri Keri, maar als we nog 50 kilometer verwijderd zijn stopt de routeplanner (onze telefoon) ermee. Batterij op. Nu moeten we weer op de vorige eeuw wijze navigeren en dat valt niet mee. Ons verblijf ligt afgelegen midden in de natuur aan een dust-road. Het duurt even voor we dat hebben gevonden. Prachtige omgeving je kunt wel zien dat ze dit landschap hebben gebruikt om de hobbit films op te nemen. Je waant je voortdurend in de Gouw. De volgende dag verkennen we de omgeving en proberen een Kiwi te spotten. Wel bordjes met een Kiwi, maar geen echte Kiwi's. Later vinden we uit dat het een nachtdier is, haha. Wij zijn dat dus niet, dus hebben we hem later maar even in een dierentuin bekeken. Vanuit Keri Keri rijden we een lange afstand, weer langs Auckland naar Rotorua. Een gebied met geijseractiviteit. In Rotorua ruik je 24 uur per dag een geur van rotte eieren dat uit de geijsers en kokende modderpoelen komt. We bezoeken een park en krijgen daar ook nog een Maori ceremonie te zien. Weliswaar erg toeristisch maar ook wel weer aardig om te zien. We oefenen zelf ook eens. Eerst met je voeten stampen, dan op de borst slaan, groot gaan staan, grote ogen opzetten en je tong nar buiten steken en heel snel op en neer bewegen. Enig talent valt mij niet te ontzeggen!! Van Rotorua rijden we naar Taupo aan het Taupomeer. Hier wandelen we weer wat door de natuur en zwemmen in het meer. S'avonds een goede maaltijd bij de lokale Indier. Vanuit Taupo gaan we naar het National Park waar de bekende vulkaan staat die model stond voor de doemberg in de Hobbit films. Ook daar maken we mooie wandelingen. Als we om een uur of 5 aankomen bij de Pukenui Lodge en inchecken zien we binnen 5 minuten dat dit ons ding niet gaat worden. Een erg somber kamertje van piepkleine afmetingen, heel anders dan op de booking-site werd voorgespiegeld en een tuin waar ze zelfs op Malta niet trots zouden zijn. Overal rommel. We wensen de ondernemer nog veel succes en gebruiken zijn wifi om snel iets anders 50 kilometer verderop te boeken. Daar bevalt het beter en we zijn dan ook al weer wat op weg richting Wellington. Wellington is de stad in Nieuw Zeeland waar men het meest trots op is. Oude gebouwen en wat meer sfeer dan gewoonlijk. Wij hebben hier een gunstig gelegen hotel, vlak bij Cuba-street. De straat waar je moet zijn om te eten. We lopen de straat drie keer op en neer maar kunnen het niet echt vinden. Alles ziet eruit als primair een afhaalkeuken met toevallig ook nog 2 eettafeltjes. Uiteindelijk gaan we in een sushitentje zitten met de sushitrein. Dat is prima.
De volgende dag weer op zoek, dan maar een pizza-joint. Het is te doen, maar voor culinaire avonturen hoef je echt niet naar Nieuw Zeeland stellen we vast. Tenzij je natuurlijk bij onze vrienden in Auckland mag logeren. Met enige weemoed denken we aan de supermaaltijden van Hera. We bezoeken in Wellington het Te Pappa museum. Een fantastisch museum, heel groot met kunst, Maori-cultuur, natuur, kolonisten geschiedenis enzovoort. We brengen er de hele dag door en het is nog gratis ook. Vanuit Wellington pakken we de Inter-islander ferry naar Picton op het Zuidereiland en rijden naar Nelson. Vandaar uit kunnen we naar het Abel Tasman National Park waar we een stuk van het coastal path lopen. Prachtige natuur en stranden waar we lekker zwemmen. Ik wordt hier door een gek beestje gestoken en loop zeker een week met een rare zwarte paarse plek op mijn hand. Na dat ik het heb open gesneden en goed heb gedrukt om het vocht eruit te krijgen knapt het langzaam op. Ja, je moet wat over hebben voor het avontuur.
We rijden verder Kaikoura. Daar maken we een boottocht om walvissen te zien. En we zien ze, 2 grote potvissen we krijgen ze goed op de foto als ze na 10 minuten weer onder duiken. De grote staart wuift ons gedag, We zien ook veel zeehonden en dolfijnen. Vanuit hier rijden we naar onze laatste stop in Christchurch. Dit heeft 2 jaar geleden een hevige aardbeving ondergaan. Overal wordt nog steeds aan de wegen gewerkt. We bereiden ons daar voor op het afscheid van Nieuw Zeeland want vanuit hier vliegen we weer terug naar Bali. We leveren de oude Toyota in, hij heeft goed werk geleverd. De inleverprocedure gaat vlot, dat valt mij reuze mee. Als we in de wachtruimte van het vliegveld zitten krijg ik een mailtje van de autoverhuur dat ze 1500 euro eigen risico van de creditcard afschrijven voor de schade aan de buitenspiegel die heb ik met ducktape heb gerepareerd. GRRRRRR bellen, ja maar u kunt het weer declareren bij de verzekering. Nog meer GRRRRRR. Ik stuur mijn eigen foto van de spiegel naar het kantoor en zeg dat ik per ommegaande mijn geld terug wil!!!!! Duizend excuses worden gemaakt en het geld staat de volgende dag weer op de rekening. Voortaan dus altijd zelf een foto maken van eventuele schade aan de huurauto neem ik mij voor als ik weer ben gekalmeerd. We vliegen via Melbourne naar Bali en komen daar in de avond aan en checken in, in Putri Homestay waar Addie en Jurgen uit Den Helder reeds op ons zaten te wachten. Zij hebben ons in januari al op deze lokatie gewezen. Er zitten hier heel veel Nederlanders en dat is gezellig en de Balinezen noemen het hier ook wel Kampung Blanda, Hollands dorp. Hier gaan we eens even lekker een weekje uitrusten en dus niets doen dan zwemmen, lezen, slapen en lekker eten.