Oeps!!!!

Met Ryan Air vliegen we voor 23 euro van Malta naar Athene, inclusief priority. Na een hotel overnachting en een goede maaltijd en ontbijt gaan we voor de zoveelste keer met de bus naar Preveza. De volgende dag wordt de boot weer te water gelaten en varen we naar Vonitsa in de golf van Amvrachikos. De eerste nacht weer op de boot, brengen we door met onweer en een slingerende boot. Oef, dat is weer even wennen na het zomerreces. Daarna varen we weer via Preveza de golf uit naar het noorden, het eiland Paxos. We ankeren in de populaire Lakkabaai. Prachtig gelegen en normaal gesproken spathelder azuur kleurig water. Erg veel boten aldaar en het water is troebel. Tja niet iedereen gebruikt daar zijn vuilwatertank. Volgende dag naar Corfu, onze Italiaanse vriend Vincenzo heeft ons daar een fantastische ankerplek aangeraden, Boukali. We arriveren aan het eind van de middag en ankeren op 4 meter diep. Prima, we kijken in het rond en het lijkt niet erg bescherm. In ieder geval niet veel beter dan ankeren voor het strand van Scheveningen. We liggen naar het Noorden, Oosten en Westen volledig open. Er zijn ook geen andere boten hier. We turen naar de kant en zien wel het door Vincenzo aangeraden restaurant dus hier moeten we wel zijn. Het is rustig weer en na een uur zien we een kilometer verderop een grote driemaster voor anker gaan. Na een uurtje steekt de wind op, uit het Noorden, gebruikelijk hier, en gaat de driemater er weer vandoor. Nou ja, toch maar blijven het is al bijna donker. We eten een prima maaltijd in de taverna en als we op de Garuda terugkomen klinkt er een ver gerommel. Het vliegveld hopen we maar en gaan te kooi. Vervolgens onweert het de gehele nacht om ons heen. Weer eens weinig slaap, want de onrustige vraag, komt er nog wind ja, of nee en moeten we dan wellicht overhaast anker op, houdt ons wakker. Het valt mee, maar dat weten we pas zeker de volgende ochtend. We varen verder naar Goufia, kijken of we daar onze Belgische vrienden en Karel en Rita kunnen vinden. Rita zei indertijd, tot onze hilariteit, maar met een knipoog, dat ze op de G steiger, G spot nr 69 liggen. Maar zij zijn er niet. Daarna verblijven we drie nachten in de oude Mandraki haven onder het fort in Corfu stad, een van onze favoriete lokaties. We dwalen wat door de smalle straatjes en eten in taverna, La Veranda. Hier proberen we een ouderwetse felicitatie kaart voor een vriendin van Anita te kope. Zij treedt in het huwelijk. De kaart is zo gekocht, de postzegel is een ander verhaal. We worden naar kiosken verwezen, naar sigaren magazijns, naar tijdschriften winkels, maar de Grieken weten het ook niet. Wie stuurt er tegenwoordig nog iets via de post roepen ze. Uiteindelijk vinden we toch nog een postzegel in een souvenierswinkel. Daarna gaan we naar de verlaten baai, Igoumenitsa Creek. We liggen daar geheel alleen, zonder voorzieningen, tot er een Duitse charterboot aankomt die het presteert in deze hele grote baai op minimale afstand van ons te ankeren. Normaal worden wij dan wel wat boos en roepen dat ze wat afstand moeten houden, maar dit jaar hebben we ons voorgenomen ons heel netjes en relaxed te blijven gedragen. Dus halen wij het anker op en gaan verderop liggen. De Duitser wordt toch boos als wij zwijgend wegvaren en roept dat hij ook vakantie heeft!!!??? We zijn erg trots op ons zelf over dit keurige en nette gedrag onzerzijds.
We varen na twee dagen weer naar Paxos, het hoofdstadje Gaios. Een kermis van tripperboats met bergen toeristen, die gapend en vermoeid de hele dag daar moeten doorbrengen en vaak uren voor vertrektijd al bij hun boot staan om even in de schaduw te kunnen zitten. Ook s'nachts is het op de kade een drukte van jewelste en veel herrie en we moeten ook nog het voor Griekenland forse bedrag van 29 euro afrekenen voor de plaats aan de kade. Dus de volgende dag gaan we weer richting Lefkas. Daar varen we onze vaste rondjes naar onze favoriete plaatsen. Als we in de Vliho bay geankerd liggen en met de bijboot naar de taverna willen, begeeft het motortje het, hij rookt en wordt erg heet. We moeten een kilometer tegen de wind terugroeien waar we niet blij van worden. Dus die moet worden gerepareerd. Ik probeer het eerst zelf, de impellor zal wel stuk zijn. Maar de motor hangt aan de achterkant van de boot boven het water. Dus elk onderdeeltje, wat ik laat vallen, en dat gebeurt nog wel eens, valt in de plomp. Op naar de reperateur, een klein klusje, maar ja het is Griekenland dus het duurt drie dagen voor dit geregeld is en we de steiger waar we liggen weer kunnen verlaten. Kosten beperkt, 65 euro, dus dat is het goede nieuws. Ondertussen vervang ik de waterpomp van ons drinkwatersysteem maar even. Deze maakt het geluid van een oude koe en vergeet wel eens af te slaan als er voldoende druk is, hetgeen resulteert in leidingen die los springen, al 2 maal gebeurd, en zie dan maar eens snel uit te vinden waar dat op 14 meter boot is gebeurd, haha. We varen nog even naar Spartakori en liggen naast 4 Amerikanen op een charterboot. Ze komen uit San Diego en lijken aardige en verstandige mensen. Ze vragen of we nog eens die kant op komen en ik denk, dat zijn vast geen Trump aanhangers. Ik vertel dat we hebben besloten niet naar de VS te gaan zolang Trump daar president is. Om dit wat humoristies te ondersteunen, meld ik, "I do not want to see his ugly face on the wall when I arrive in the States". Er valt een stilte, de gezichten verstrakken. Er wordt wat gemompeld en met stoelen geschoven en ze zeggen, "Have a nice day". Oeps!!!, toch verkeerd ingeschat. Christa ziet stiekem te lachen in de kajuit, "jij wordt steeds beter in het maken van vrienden hahaha" ën daar gaat ons vakantieadres in San Diego, Hahaha.