Santa Maria

Op de dertiende juli vliegen we vanaf Preveza naar Amsterdam. Even lekker twee weekjes in de koelte!! De vrolijke Transavia piloot meldt, voor we landen, dat het in Nederland ook mooi weer is, 32 graden!? We kijken elkaar aan, net zo warm als in Griekenland! "Zal wel niet zo lang duren", zeg ik optimistisch. Nou dat hebben we geweten. Ruim 3 weken Scheveningen en geen dag onder de 30 graden!. Kwam wel goed uit. Drie van onze kleinkinderen kwamen 3 nachten logeren. Erg gezellig en elke dag liepen we vanuit de flat in 2 minuten naar het strand. Daarna gezellig naar onze dochters en ons 4e kleinkind. Vrienden op bezoek en Nederlandse TV kijken. Nou dat is dus ook niet veel. Gelukkig hebben we hier ook CNN en kunnen we elke dag snel even kijken of Trump nu al eens is gearresteerd, of afgezet. Op dat vlak beginnen we nu de hoop, na anderhalf jaar wel wat te verliezen, maar we kijken hoopvol uit naar de midterm verkiezingen. Maar goed dat terzijde. Na 2 weken vliegen we weer met Transavia, maar nu naar Malta voor de tweede helft van ons zomerreces. Ook op Malta is het erg warm. De airco in ons autootje is kapot en als we in de traffic jam vast komen te staan zie ik dat de motortemperatuur ook nog onrustbarend snel oploopt, in beweging blijven is vooralsnog de enig oplossing voor dit dubbele koel probleem. Maar voor een meer definitieve oplossing gaan we op zoek naar een garagist. We vragen aan onze vriend James bij Gozo Garage of hij iemand weet die daar wat aan kan doen. Jawel, Noel, hij belt en ja morgen kan ik in de middag langs komen en krijg zijn telefoon nummer mee. Ik moet op het kerkplein van Xarha gaan staan, hem bellen en dan haalt hij mij op. De garage is anders echt niet te vinden zegt James. Dat doen we, dus sta ik de volgende middag op het kerkplein en bel. Noel neemt op, "sorry I forgot I am on the beach now"!? Okay tomorrow. De volgende dag lukt het inderdaad en rijd ik achter Noel aan naar een diep in Xarha verborgen flatgebouw waaronder hij in 2 garageboxen een werkplaats heeft gefabriceerd. Na enig bedenkelijk kijken, komt Noel tot de conclusie dat ik drie dagen later terug moet komen en de auto daar een dag achter moet laten voor nader onderzoek. Drie dagen later meld ik mij om negen uur, niemand in de garage, alles gesloten. De telefoon wordt niet opgenomen, tot 17.00 uur, "sorry I forgot"!. Tomorrow. De volgende dag gaat het goed en kan ik s'avonds de auto ophalen. Er moeten onderdelen worden besteld. Levertijd 3 weken, maar ja wij gaan eind van de week weer naar Griekenland. "Geen probleem", zegt Noel, "I order you come back I fix". "Zal ik alvast de onderdelen betalen", opper ik." Nooo, do'nt worry you pay after I finished" en hij slaat mij vrolijk op de schouder. Soms is het hier wel behelpen als je iets gedaan wilt hebben maar dan reageren ze weer zo aardig dat je echt niet boos op ze kunt worden. We zijn nu op Gozo tijdens de week van Santa Maria, de drukste week van het jaar. Vier dagen lang muziek, elke dag vanaf 8 uur s'morgens vuurwerk en processies. Stapels Maltezers komen naar hun vakantie verblijf op Gozo. Parkeerplaatsen zijn nog nauwelijks te vinden en de restaurants zitten stijf vol. Wij vinden het erg gezellig. De muziek van de vele bands is vrolijk en s'avonds loopt iedereen in zijn mooiste kleding te paraderen in de hoofdstad Victoria. De Gozitan dames in vol ornaat, dat wil zeggen erg strakke jurk, iets te kort zowel boven als beneden, over hun veelal zeer gevuld figuur, waggelend op zilveren of gouden schoenen met stiletto's. De mannen in korte broek T shirt over hun bolle buiken. Het is een feest om hier rond te kijken. De bandleden komen naar believen mee spelen, of stoppen er weer mee. De kinderen lopen in prinsessen kleding of pakje met stropdasje en iedereen is vrolijk en heeft plezier. Daverende klappen van vuurwerk, zingende nonnen en bergen confetti vanaf de balkons. Hier en daar staat een verdwaalde immigrant met vrouw met hoofdoekje verbaasd te kijken. Je ziet ze denken dit is toch wel wat vrolijker dan waar wij mee bezig zijn. Overdag worden er paarden races op de hoofdstrraat gehouden en in het park is er een Agricultural show. Eem gozitan vriendin meldde ons trots dat je daar een varken kon zien met biggetjes. We vermaken ons goed en vieren en passant ook nog even het 50 jarig huwelijk van onze vrienden Janet en Roger, met Engelsen en Gozitans. Half acht begint het, iedereen op tijd, behalve natuurlijk de Gozitans zij komen een uur later. De Engelsen en wij morren wat, maar wat blijkt, de Gozitan vrienden blijken hun hele flat met bloemen te hebben versierd en op tafel een fles champi gezet voor als ze thuis komen. Niet te snel oordelen dus! Het wordt weer tijd voor de Garuda, de 19e gaan we weer naar Griekenland.