Copa - Copacabana!

Vanuit Bonito namen we wederom de bus terug naar Campo Grande, waar we een kamer gereserveerd hadden in een leuk hostal , gelegen in een rustige buitenwijk en vlakbij het "Central Park"want daar zou het grootste aquarium van Brazilie staan. De folders beloofden een spectaculair gebeuren, maar helaas, het aquarium was helemaal nog niet klaar, je kon er wel van buitenaf inkijken vertelden de Brazilianen vrolijk. Geen vis te zien dus. Tsja, dan maar terug naar het stadscentrum, prima zaken-hotel daar vlakbij onze favoriete sushi-tent. En dan blijkt die dus ook dicht te zijn, soms zit het niet mee.....We moeten vroeg op om onze vlucht naar Rio te nemen, het ontbijt staat nog maar half uitgestald en op de luchthaven is geen baliemedewerker te zien. We klagen er dus wat op los, tot we merken dat de vorige dag de wintertijd is ingegaan in Campo Grande, het is er dus een uurtje vroeger dan dat onze horloges aangeven. Het vreemde is dat als je beseft dat je een uurtje langer had kunnen slapen, je onmiddellijk heel moe wordt.... Al slapend vliegen we dus naar Sao Paulo, gigantische stad met 20 miljoen inwoners. We verheugen ons op het ongetwijfeld grote aanbod van restaurants daar maar helaas, we logeren in het zakendistrict, dus daar wordt alleen gewerkt en geborreld. We eten dus maar van lieverlee in ons hotel, waar een uitermate verschrikte en zenuwachtige ober een soort ons-man-show opvoert, zo werd het dus toch nog een leuke avond.
De razendsnelle metro van Sao Paulo brengt ons naar het busstation, waar we de bus vinden naar Parati, 6 uurtjes verderop. Ook daar hadden we een hostal geboekt. De eerste nacht verblijven we in een bedroevend eenvoudig donker kamertje, maar de volgende dag hebben ze een "veel betere"kamer voor ons van wel 1 meter groter maar wel lichter. Wij hadden allang besloten in het hostal te blijven, want het was schitterend gelegen, voorzien van een enorm zwembad en bovenal ontmoetten we er aardige mensen. We gingen zelfs uit eten met de receptioniste, genoten van de bossa nova muziek die overal weerklonk in de vele restaurants. Parati is een oud-koloniaal stadje met authentieke straatjes. Er heerst een echte vakantiesfeer, en met de lokale bussen is het mogelijk om voor een habbekrats naar de omringende stranden te gaan, de één nog mooier dan de andere. Watervallen waren er ook in de buurt, compleet met allerhande gekkigheid: geholpen door het bruisende water kon je van de rotsen afglijden, of je kon onder de waterval gaan zitten in een soort holletje. Voor de Brazilianen was niets te gek, af en toe viel er iemand wel lelijk op zijn hoofd bij de natuurlijke glijbaan maar dat mocht de pret niet drukken, ook al omdat er geen string-bikini op zijn plaats bleef door al dat water-geweld. Na 10 dagen relaxen namen we de bus naar het laatste traject: naar Rio de Janeiro. 40 (!) jaar geleden was ik hier voor het laatst, en ik herinnerde me een vrij chaotische en criminele stad. Grote verrassing dus dat mijn beeld bijgesteld moest worden, de stad was veel beter georganiseerd, de mensen vriendelijk en behulpzaam en op de bekende stranden zoals Copacabana en Ipanema was het relaxed en gezellig. Wij logeerden in de wijk Botofogo, hoog boven het centrum gelegen in een stukje jungle. Er waren hoge trappen waardoor je zó beneden in het centrum was, helaas ging de weg omhoog wat moeizamer. Ook het bekende Christusbeeld en het Suikerbrood lagen dichtbij ons bed & breakfast, we hadden daar ook nog een schitterend uitzicht over de srad, kortom: Rio was fantastisch! We hadden zelfs spijt dat we er met carnaval niet waren, misschien een volgende keer?
Nu werd het dus tijd voor onze terugvlucht naar Europa: in 14 uur met British Airways naar Londen ,en vanuit daar door naar Amsterdam. We hadden gedacht dat een uurtje overstaptijd ruim voldoende zou zijn, maar door de ellenlange rijen voor de strenge security kwamen we een paar seconden voor vertrektijd bij de gate voor Amsterdam, stress dus. Bijkomen hiervan ging goed in Nederland, een heerlijke tijd met bezoek aan de meiden, familie en vrienden. Na een weekje toch maar weer eens naar huis op Gozo, waar we binnen "no time"de agenda weer vol hadden met allerlei afspraken voor etentjes & bezoekjes. Morgen komen Alex en Joke vanuit Texel hier zelfs voor een weekendje langs, waar we ons zeer op verheugen! Het weer hier is nog aan de frisse kant, het zeewater slechts 15 graden maar de zon begint ons eilandje alweer aardig te verwarmen, lente dus.