De douchekop is schaars in Colombia

S'nachts in Hacienda Valencia om 4.00 uur klinkt de telefoon. Adrenaline giert door ons lijf "een probleem in de familie?". Met Anton van de Winsome, waar in Griekenland ligt jullie boot ook alweer?. Normaal schakelen we het geluid van de telefoon s'nachts uit. Ditmaal vergeten. Anton snel verteld dat we 6 uur vroeger leven dan hij. Daarna verder slapen valt niet mee, dus. s'morgens vroeg op stap naar Santa Marta. Langs de weg een flinke zwaai naar de chickenbus en we zijn weer op weg. In Santa Marta is het gezellig, tegen de avond lopen we langs het strand. Eetstalletjes, vruchten, sapjes en glinsterende rommel worden hier aangeboden onder begeleiding van harde zuid-amerikaanse muziek. Daarna eten we uitstekend "bifi de lomo" met "pimiente" saus, op een klein terras langs de straat. Daar ontmoeten we Jan uit Tsjechie. 29 jaar oud en op zoek naar zichzelf. Een aardige jongen. Hij heeft een half jaar bij de indianen in Equador gewoond en is daar behoorlijk spiritueel van geworden. Zijn studie bedrijfseconomie en een carriere in het bedrijfsleven laat hij voor wat het is en hij heeft nu gitaarles. Hij gaat muzikant worden, want hij wil het, in zijn leven, echt anders gaan doen dan zijn ouders. We hebben een leuk gesprek met Jan, maar ik doe nog wel een goed woordje voor zijn vader. "Die doet immers ook maar zijn best en kan ook niet weten hoe het allemaal moet". Daar weet ik zelf ook onderhand wel wat van, Tsja zegt Jan, als je het zo ziet. De violgende dag pakken we de expressbus naar Cartagena. vier uur rijden. Het eerste deel van het traject zitten we helemaal achterin. Op deze wegen geen genoegen. Bij de tussenstop in Barraquilla verlaten 2 dames die naast de chauffeur zitten de bus. Snel regelt Christa deze plaatsen dit tot teleurstelling van de colombiaanse medepassagiers. De chauffeur vindt ons erg interessant en blijft praten. In het spaans. Ik kijk erg geinteresseerd naar buiten en laat Christa de communicatie gedurende de volgende 2 uur verrichten. Als ze beiden lachen, doe ik telkens ook even mee, zodat het lijkt of ik het hele verhaal goed volg. In Cartagena logeren we op het schiereiland "Bocagrande", in het hotel "Beijing Internacional". Op de boekingssite zag het er mooi uit. De werkelijkheid valt wat tegen. Een vochtige hier en daar beschimmelde kamer en als je de kamer uitstapt sta je meteen in de semie overdekte ontbijzaal met vier gammele tafeltjes. De badkamer is nog vochtiger, geen douchekop (maar niet zeuren die hadden we in de vorige drie hotels ook niet), de wastafel en bijbehorende kraan hangen los en uit alles lekt bij voorduring water op de vloer. Maar wat een lokatie (zou een makelaar zeggen), 100 meter van het strand, overal leuke restaurants en in 10 minuten met bus of taxi in "El Centro" van Cartagena. En de eigenaar (geen chinees trouwens) is buitengewoon hulpvaardig en vriendelijk. Cartagena zelf is aardig maar wel heel erg toeristisch. Hele groepen toeristen worden daar rondgeleid door gidsen en lastig gevallen door verkopers van hoeden, zonnebrillen, horloges, echte smaragden enzovoort. Tien minuten hier kijken op naar de volgende attractie en dan na 5 minuten 3 minuten in de paardenkoets. Dan snel weer naar dee bus of het cruiseschip. We kijkende de dodelijk vermoeide en gapende toeristen meewarig aan. Wij doen het op ons gemak en bezoeken het inquisitiepaleuis en het convent van de heilge San Pedro, die ligt daar hoogst persoonlijk in een glazen kist. Volledig gekleed alleen zijn hoofd niet. En dat ziet er niet gezond uit. We gaan naar het museum voor modern collumbian art en dwalen op ons gemak door de stad. In de namiddag naar het strand en s'avonds lekker eten in Bocagrande. Zo hebben we daar drie mooie dagen. Maar dan wordt het tijd Colombia te verlaten. We gaan met de bus naar Barraquilla om vandaar met Inselair via Curacao naar Bonaire te vliegen. Over Baranquilla kunnen we kort zijn. Erg druk, erg groot, niets te zien en in de buitenwijken erg arm. Er zijn daar zelfs nog fiets taxies die we nergens anders in Zuid Amerika hebben gezien. De volgende morgen gaan we naar het vliegveld en doen 5 kwartier over 20 kilometer.