Pech Onderweg

Af en toe komen wij op onze reizen in een situatie die in onmiddellijk "van mij af wil schrijven". Dit is zo'n exemplaar:
Het begon allemaal zo leuk: zeilen naar Symi, afmeren in Symi-stad tussen aardige buren, lekker eten daar en als we willen vertrekken is ons anker gelukkig niet geblokkeerd door dat van omringende boten, scheelt toch gauw zo'n 200 euro duikerskosten.
We varen door naar de mooie Panormitis baai, lekker zwemmen daar in het glasheldere water. Maar het weer is rustig en zo zeilen we de volgende dag met een lekker windje in de rug richting Kos. Na 10 mijl houdt de wind het voor gezien en willen we de motor starten. Geen Pukkel. Rob probeert alles, we hebben net een nieuwe startaccu, misschien zit daar het euvel? Niet dus. De wind blijft weg en na een uur dobberen op dezelfde plaats komt er een grieks jacht langs. We vragen om een sleepje maar helaas, daar heeft de schipper geen zin in. Na nog een uur komt er een Duits charterschip langs, we zwaaien en ja hoor, ze keren om en slepen ons een paar uur langs de Turkse kust, richting Kos. Zelf willen ze naar het eiland Nysiros, maar ze bieden aan ons naar Kos te slepen, super aardig natuurlijk. Gelukkig komt er eindelijk wat wind en kunnen we zelf zeil zetten naar Kos en kunnen de Duitsers alsnog naar Nysiros varen. Het zeilen gaat gelukkig prima, en laat in de middag komt Kos in zicht. We roepen de haven op voor assistentie maar, geen gehoor. Dan maar gewoon bellen, maar iedereen die we aan de lijn krijgen is behoorlijk terughoudend, we moeten onszelf maar redden! Als de wind dan ook nog totaal wegvalt wordt de situatie echt vervelend. Er wordt slecht weer verwacht, veel wind, regen en onweer en daar zitten we in deze situatie echt niet op te wachten! Toevalligh hoor ik op de marifoon een Iers jacht communiceren met de jachthaven, ze zijn al in de haven monding, maar toch roep ik ze op en vraag om een sleepje de haven in. We zijn nog wel 2 mijl van ze vandaan, toch roept de schipper : natuurlijk! fantastisch zo'n reaktie! Ze komen al snel in zicht en slepen ons de haven in waar we, geholpen door de havenmeester, langszij een steiger kunnen afmeren zonder schade. Wat een opluchting!
Terwijl de eerste donderbuien losbarsten komt de monteur aan boord en stelt vast dat onze startmotor stuk is. Na veel moeite weet hij hem eruit te slopen, voor reparatie. Maar helaas, het apparaat is "op"dus moet er een nieuwe komen, vanuit Athene. Die komt, maar arriveert gehavend, dus weer een nieuwe besteld, die komt, maar doet het niet goed, kortom: kommer en kwel.
Voor ons rest er maar één ding: wachten en er wat van maken hier op Kos Als we gaan wanmdelen zien we honderden vluchtelingen uit Syrie, die hier 's nachts de zee oversteken vanuit TUrkije, some in goede, overvolle rubberboten maar meestal in Blokker opblaasbootjes of zelfs op rubberbedden. Ontredderd zitten zer te wachten op de politie, hele gezinnen soms. Onmiddelllijk besef je je dan dat ons probleem totaal in het niet valt vergeleken met hun situatie. We houden dus maar snel op met mopperen en hopen op een goede afloop.