Een Operette en een Opera

We varen in september nog wat in het rond in de buurt van Leros. Van Samos varen we naar Arci en varen onze Zwitserse vrienden met hun Halberg 39 er goed uit! Mooie halve wind 5 tot 6 bft, dan voelt de Garuda zich het beste. Als de wind nog wat aantrekt laten we het grootzeil zakken en als de wind weer wat terugvalt dan moet dat weer omhoog. Maar ik vergeet de rits van de lazybag te openen en met mijn geweldige kracht gaat het zeil evengoed omhoog en gaat de rits er over de hele lengte uit, grrrr. Het duurt even voor ik het aan Christa durf op te biechten. We gaan ook nog naar Patmos en bezoeken de grot waar de evangelist Johannes op Patmos woonde. We kunnen natuurlijk bewijfelen of dat echt waar is maar de grot heeft wel een heel bijzondere sfeer. We varen naar Lipsi stad en gaan eten bij Manoli die we nog van jaren terug kennen. We krijgen de mooiste plaats in het restaurant een balkon voor twee met uitzicht op Lipsi en op het terras van het restaurant. We voelen ons gelijk Romeo en Julia. Via Kalymnos de Emborios baai, waar we de beste Tuna steak "ever" eten en bovendien voor het eerst ook een rustige nacht beleven, zonder swell en gezwaai, gaan we terug naar Leros, naar de marina om de boot winterklaar te maken. Dat is maar mooi ook, want na 1 oktober gaat alles hier zo'n beetje dicht en de Griek in winterslaap. We werken hard en de pleisters komen ook weer goed van pas. We vieren nog een vrolijke verjaardag met zeilvrienden en gaan dan de kant op. Dat is hier een verademing, bij de vorige werf moesten we achteruit bij wind en stroming van 3 knoop een smal gaatje in, maar hier kunnen we vooruit in rustig water naar binnen. Dat scheelt een hoop gedoe. Als we de boot hebben afgesloten gaan we met de vliegende eilandhopper naar Athene waar we weer overnachten in hotel Londen in Glyfada. Helaas is nu het voortreffelijke roof-top terras gesloten en moeten we ons diner elders zoeken, maar keuze genoeg in de stad. We bezoeken het nationaal archeologisch museum, dat het laatste Athene onderdeel is op onze bekijk lijst. Kunnen we ook weer afstrepen. Als we op de bus staan te wachten naar de luchthaven stopt er een taxi die ons voor de prijs van de buskaartjes naar de Luchthaven wil brengen. Dat is een makkelijke keuze en we vliegen met 150 kilometer per uur, met een telefonerende en kralenkettinkje spelende taxi chauffeur naar het vliegveld. Op Gozo is alles nog precies zo, als toen we weggingen. We zijn net op tijd voor de algemene vergadering van eigenaren. Dat is een jaarlijks terugkerend spektakel, waarbij het gekozen commitee rekenschap aflegt over de uitgaven aan ons gebouw in het voorgaande jaar. Dit jaar verwachten we wel enige commotie in verband met de liften die moeten worden vervangen. 1 lift, de onze, werkt nu al weer 4 maanden niet. De vervanging kost geld en iedere flateigenaar moet extra geld bijdragen. Niet de sterkste kant van de Maltezer. Als we aankomen valt inderdaad de grote opkomst direct op. Vervolgens verzeilen we in een operette van schreeuwende Maltezers met ieder een andere mening hoe de problemen zo goedkoop mogelijk moeten worden opgelost. Aan 1 meneer in het bijzonder beginnen wij ons halverwege de vergadering ernstig te ergeren. Als hij weer in een onverstaanbare tirade richting het commitee losbarst staan Christa en ik, als bij afspraak, gelijktijdig op, gaan voor hem staan en zeggen, stop met schreeuwen en gedraag je normaal!!! Hij kijkt ons verbluft aan, doet zijn mond open, ik zie het aankomen, dus zeg nog eens met stemverheffing: stop met schreeuwen en doe normaal!! Hij zakt terug in zijn stoel, sluit zijn mond en de rest van de vergadering horen we hem niet meer. Uiteindelijk wordt besloten dat onze lift meteen vervangen gaat worden, dat is goed nieuws, en dat iedereen moet bijdragen. De volgende dag gaat in het gebouw het gerucht dat de Nederlanders op de vergadering boos waren omdat er geschreeuwd werd. Onze huismeester zegt daarbij vergoeilijkend, zo zijn wij nu eenmaal. Prima zeggen wij, leuke folklore, vooral blijven doen, maar niet tegen ons, haha. Als we dan weer op Gozo zijn moeten we ook altijd weer wat bankzaken regelen. Geld overmaken naar allerlei instanties bijvoorbeeld. Via internet van de Bank of Valletta. Als ik de code calculator gebruik lukt het niet om in te loggen. Na wat nieuwe pogingen ga ik naar de bank in Victoria, een vriendelijk juffrouw staat mij te woord. Het systeem is veranderd, ooh?, zeg ik verbaast waarom geven jullie dat niet even door? Het heeft in de Maltese Times gestaan!! zegt ze vriendelijk. Ik kijk haar even verbluft aan, okay en nu? Ik kan een nieuwe kosteloze app downloaden en krijg een code mee om thuis alles op te starten. Dat valt niet mee nog 2 bezoeken aan de bank verder en telefonisch onderhoud met het hoofkantoor en een middag knoeien koop ik toch maar weer een nieuwe calculator voor 10 euro per jaar. Fijn dat werkt! Even controle van de bankrekening 2 maal 10 euro berekend, niet de hele wereld maar toch! Weer contact met de bank, eerst ongeloof, dan toch maar weer 10 euro terug gestort. Heimwee naar de Rabo bank. Zaterdag 26 oktober gaan we naar de echte opera. We worden ontvangen met een feestelijk glas gratis champagne. Er is een uitvoering van Il Trovattore, van Verdi. In Victoria waar we 2 operahuizen hebben. Een fantastische uitvoering met internationaal bekende zangers en zangeressen en het Maltees philarmonisch orkest. We genieten en tot onze stomme verbazing ontmoeten we een belgisch echtpaar dat we hebben leren kennen op de cruise van afgelopen voorjaar. Ze zitten naast ons op het balkon en zijn speciaal voor deze opera met een gezelschap van 8 vrienden naar Malta gereisd. Een vrolijk weerzien!!