De zwarte man in mij.

In Milwane in Swaziland worden we de laatste avond nog getrakteerd op een groep Swazilanders die hun traditionele muziek ten gehore brengen. Het klinkt heel mooi en als je goed luistert dan voert het je ver terug naar de tijd dat de mensheid ontwaakte en probeerde te overleven op de eenzame savannes van Afrika. Ik voel dan dat ook onze eigen roots ook hier liggen. Dan wordt even, zeg maar, de zwarte man in mij wakker en geniet ik van dit geluid. De volgende dag rijden we door Swaziland weer terug naar Zuid- Afrika, naar Durban. De wegen in Swaziland zijn zeker niet slecht, maar als we Zuid Afrika, via een verrassend rustige grenspost, weer inrijden, genieten we weer van mooi glad asfalt. Het is 500 kilometer rijden en naarmate we Durban meer naderen wordt het drukker op de weg. Bij Durban zelf wanen we ons in Europa. Snelwegen, 6 baans, Fly-overs en echt druk verkeer. We logeren bij Andree en Annie de Klerk. We gaan naar het strand om lekker te zwemmen en komen enigszins aangebrand, ondanks factor 30, weer in het guesthouse. We gaan Indiaas eten, daar staat Durban immers om bekend. Na 2 dagen gaan we weer verder richting Grahamstown, 1000 kilometer verderop. We hakken deze afstand in tweeen en overnachten in Mtahta. Daar is helemaal niets te doen dus eten we bij de lokale Spur een verrassende goede erg grote steak en gaan vroeg naar bed. De volgende dag komen we aan bij de Seven Fountains farm. Een oude boerderij omgebouwd tot guesthouse door een Nederlands echtpaar. Als we aankomen blijken we de enige gasten en krijgen een upgrade naar een super luxe huisje. We blijven drie nachten de enige gasten en ontdekken dat Floris en echtgenote de zaak na een jaar alweer door hebben verkocht. Geen omzet en daar kijken we niet van op. Het is erg op Europese gasten ingericht en die komen niet veel in dit deel van her land. Wij hebben een fijn verblijf. Floris kan goed koken en de nieuwe Nederlandse eigenaar is een gezellige vent. Hij is in Nederland eigenaar van 2 restaurants en wil op termijn meer tijd in Zuid Afrika doorbrengen. Vanuit dit guesthouse boeken we een gamedrive in een "private game reserve". Want we moeten de neushoorns nog zien. De gamedrive is fantastisch met een goede gids en we zien de zeldzame witte leeuwen en inderdaad ook drie neushoorns. Ze naderen de auto tot erg dichtbij en zijn dan best wel groot. Na drie dagen rijden we naar Klysna aan de kust. Beetje zon pakken en zwemmen denken we. Het is daar echter regenachtig en als alternatief gaan we een hike doen in het indiginous forest. 8 kilometer lijkt wel genoeg en we wandelen lekker, beetje klauteren af en toe en na een kilometer of 5 komen we in een afgebrand bos terecht. Pad niet te vinden dus een stukje terug naar een zandpad dat we waren overgestoken. Op de telefoon op maps.me uitzoeken of we naar links of rechts moeten om de Duster weer op te sporen. Goed nadenken, rondkijken en dan zeg ik "links"!!!! Christa heeft er niet zo een heel goed gevoel over. Zeker niet als ik elke 10 minuten weer op het kaartje sta te turen en om mij heen kijk. Als we na een uur nog geen Duster zien begint bij mij ook enige twijfel te ontstaan. Maar onder het motto, de aanhouder wint gaan we door en dan, na nog eens 10 minuten, ja daar staat hij, onze trouwe kar. Vanuit Knysna gaan we naar Mosselbaai, en dan kunnen we weer eens naar het strand, lekker zwemmen en s'avonds aan de oesters. We hebben een heel modern guesthouse, design ingericht, het enige nadeel is dat de badkamer en dus ook het toilet zonder afscheiding midden in de kamer is gesitueerd. Erg ruimtelijk natuurlijk, maar zelfs na 43 jaar huwelijk wil je toch bij bepaalde handelingen wat privacy. Het verplaatsbare vouwwandje biedt daarbij niet veel soulaas. Daarna naar onze laatste stop op deze reis, Hermanus. Zeker een van de hoogtepunten. We logeren in een Engelse cottage bij 2 oudere dames. S'morgens bakken zij ons verse scones met room en jam. Ze houden van een glas wijn en rond 5 uur worden we uitgenodigd om mee te doen. Erg gezellig en de ene buur na de andere buur komt aangewaaid met een fles onder de arm. Volgens de dames drink je bij de Kaap nooit teveel wijn, haha. Rond een uur of 8 waggelen wij dan naar het restaurant Lizettes en nuttigen een voortreffelijke maaltijd onder begeleiding van nog maar een flesje wijn. Zo brengen wij onze laatste dagen in Zuid Afrika en omstreken genoeglijk door en vliegen op 23 januari weer naar Nederland. Daar wordt op 29 januari Samuel geboren. We zijn dus net op tijd terug en heel erg blij met deze mooie nieuwe kleinzoon.