wind en golven

He t is moeilijk wegkomen uit Pilos. De bakker trakteert ons op gratis gebak, ons vaste restaurant overlaadt ons met lekkers, zomaar om te proeven. De wind blijft 6 tot 7 bft uit het noorden en in de verte zien we de golven op de rotsen uiteenspatten. Onze belgische bootbuurman kijkt elke dag met de verrekijker naar de zee en zegt dan gvddegvd en loopt moedeloos weer naar zijn boot. Maar dan, windkracht bft 5 uit het noorden, veel beter wordt het hier niet meld ik aan Christa dus bij het krieken van de dag maken we los. Strakke golven bij de uitgang en ik spreek de geruststellende woorden dat het iets verderop wel zal afnemen. Grootzeil en bezaan bij strak aan de wind motorzeilend naar Katakalon. Het afnemen van de golven valt tegen, maar na een 12 mijl kunnen we iets afvallen de grote baai voor Katakolon in, nog 40 mijl te gaan. S"avonds meren we daar af zwaaien naar de havenmeester die nu geen geld vraagt want hij herinnert zich dat we vorige keer al eens betaald hadden. De volgende dag een rustige tocht naar Zakinthos, alwaar we de haven invaren terwijl ons vistuig nog uitstaat. Dat merken we doordat met veel geratel de molen begint af te lopen als we naar de kade varen. Wel mooi is dat we volgens de havenmeester de beste plaats hebben. De buurboten blijven liggen dus geen gedoe met ankers om ons heen. We hebben stroom en water en liggen met de achterzijde naar de wind. Prima. Wel piept het electriciteitskastje dag en nacht hetgeen Christa wat stoort maar het wordt beter als ik zeg dat de grieken dat waarschijnlijk niet gaan oplossen en dat je gewoon moet denken dat het een leuk vogeltje is. Op zakinthos wordt een paar dagen na onze aankomst het feest van de heilige Dionisos gevierd, het grootste religieuze feest van Griekenland. Zelfs premiet Tsipras schijnt te komen. Dat moeten we dus meemaken. Een oude Engelsman vertelt ons van het feest en het schijnt dat de heilige 400 jaar geleden is overleden en nog steeds in goede staat is, althans volgens de grieken. De Engelsman heeft hem in zijn kistje gezien en hij zegt: he looked very..... en hij aarzelt, dus ik vul aan, very dead?. No he looks like ET, zegt hij dan serieus. Op de feestdag gaan wij naar de kerk om dionisos zelf te zien. We sluiten aan in een lange rij en zien als we er bijna zijn dat iedereen voor een zilveren kistje knielt en dit kust. Dat vinden we toch wel een beetje ver gaan en enigszins ongemakkellijk stappen we als we vooraan staan snel opzij naar de uitgang maar voelen de afkeurende blikkken in onze ruggen prikken. S'avonds is het de bedoeling dat het kistje door de stad wordt rondgedragen maar dit valt letterlijk en figuurlijk in het water. Het regent en onweert onwaarschijnlijk hard. Onze restauranthouder Dimitris stelt met treurige stem dat het kistje van Dionisos niet waterdicht is en dat de optocht voor het eerst sinds 400 jaar geen doorgang kan vinden. Nou ja het is natuurlijk een grieks kistje dus het verwondert ons niet dat het niet waterdicht is. We brengen nog een paar leuke dagen op Zakinthos door en vertrekken dan naar Ithaka. Wederom wind op de kop. Noord oost recht uit de golf van Patras. De oude Engelsman had nog zo gezegd dan moet je daar buiten niet zijn. Klopt, wederom hoge golven, stuurautomaat uit met de hand sturen om de hoogste exemplaren wat te omzeilen. Op Ithaka blijven we 2 dagen want de tweede dag is ons 41 jarig!!!! huwelijksjubileum. Dus leuk uit eten. Christa trekt een mooi jurkje aan en we gaan in de bijboot naar de kant alhoewel het vandaag alweer flink waait en de golven in baai van Vathi er mogen zijn. Een golf weet het tot in de bijboot te schoppen en komt aan Christa haar zijde naar binnen. Erg nat jurkje dus. Van ithaka gaan we naar Levkas de Vliho baai waar we hebben afgesproken met onze kiwi vrienden en daarna met Henny en Marijke van Malta die in een hotel zitten want hun boot hebben ze verkocht. Henny is jarig en als cadeau krijgt hij een middagcruise met de Garuda, Marijke maag ook mee. Heel gezellig. Daarna gaan we naar Meganisi want nu komt er weer harde zuidenwind aan. Daar liggen we prima en eten gezellig met Nederlandse en Engelse vrienden. Als ik een paar dagen later in de ochtend wakker wordt voel ik dat de wind is gedraaid Noord. Dan liggen we daar niet goed,. Met 5 minuten maken we los en gaan terug naar Vliho. Daar vertellen Nederlandse vrienden dat het 50 knopen heeft gewaaid. Een boot had een boldder uit de steiger getrokken. We halen boodschappen en als we met de bijboot terugmoeten waait het weer hard. De golven lopen op als we bij de garuda aankomen zijn weer erg zout.