Viva Georgie!!!

Het waait drie dagen hard in de Petalas baai. Af en toe een uur of wat rustig en dan begint het weer. De vlag in de bezaan raakt geheel en al in de knoop en deze is er vanaf beneden niet uit te krijgen. Dus op een rustig moment de bezaansmast in. Geen stepjes in deze mast dus moet ik mij aan de verstaging omhoog trekken. Christa heeft dan de belangrijke taak het tuigje waarin ik zit omhoog te trekken zodat ik niet naar beneden kukel. Dit leidt ertoe dat ik mij dus steeds een stukje omhoog trek en naar beneden roep ""en trek" zodat Christa haar activiteit op tijd doet. Dit roep ik dan met luidde stem zo'n 50 keer, hetgeen naar ik later begreep tot hilariteit bij de drie andere nederlandse boten in de baai leidde. We hebben nu afgesproken dat ik voortaan "aanhalen" zal roepen. Toch maar weer Windguru geraadpleegd en we zien dat er minder wind staat bij Levkas dus na drie dagen gaan we op pad, stukje zeilen en bij Meganisi moeten we de motor starten. Na 5 minuten zegt Christa "het stinkt in de boot". Nu gebeurt dat wel vaker maar nu is het een dieselgeur. Ik trek het motorluik open en zie dat het dieselfilter druppelt. Dat is niet de bedoeling dus pak ik sleutel 13 en zet het iets strakker, maar dan gaat het harder lekken. Dat is dus niet de goede methode! Al druppelend varen we naar Levkas. Zodra we achter het anker liggen verwissel ik het filter voor een nieuw exemplaar. Geen feest want de buitenlucht is 35 graden en de motor 90 graden. Maar daarna is alles weer okay. We blijven drie rustige dagen in de Vliko baai liggen en gaan daarna naar Karnayo op Meganisi. Daar kun je afmeren aan de steiger met electra en water mits je desavonds in het restaurant eet. En dat is geen straf. Er komt fors regen over maar na 2 nachten knapt het weer op en besluiten we in 1 x naar Messolonghi te varen waar de boot een maand achter zal blijven. Maar voor wij vertrekken zien we nog een Nederlandse boot vertrekken met de mooringlijn nog vast op de achterkant. Dat geeft dus een hoop geschreeuw en een harde knal tegen de buurman. Christa zegt nog "hoe stom kun je zijn". Maar ik herinner haar eraan dat wij wel eens in Ramsgate zijn weggevaren met de stroomstekker in het electrapaaltje. Dat was ook niet slim en zeker geen pret toen de electra in de gehele haven uitviel. De tocht naar Messolonghi verloopt voorspoedig en we meren de Garuda op een mooie plek af. Welliswaar maar een mooringlijn aan de boeg maar als de havenmeester even niet kijkt pakken we er snel een tweede bij. Zo ligt de boot prima. We zetten de zware rvs veren naar de steiger en zo moeten we de boot een maandje kunnen achterlaten. S'avonds lekker eten in het havenrestaurant zonder keuken, als je iets bestelt komt er een half uur later een meneer op een brommertje uit de stad met het eten. Maar wel gezellige sfeer. De volgende dag pakken we de bus naar Athene. Vanuit het busstation met een andere bus naar de airport en dan de shuttle naar ons hotel Avra in Ravina. Prima hotel lekker eten en de volgende morgen vroeg met Ryan air voor 30 euro de man naar Malta. Daar ook weer met OV naar Gozo alwaar we zien dat ons appartement gebouw nu toch echt wordt bijgepleisterd en opnieuw geschilderd. Lekker 20 dagen Gozo, vrienden zien zwemmen en als het ook nog 2 dagen windkracht 8 is dan onbekommerd in ons bedje slapen. Het laatste weekend het feest van San George, de drakendoder. Dan pakt Gozo uit. Paardenracen op de straat en als het beeld van San George na een rondje door de stad weer de kerk in wordt gebracht staat het hele plein stampvol Gozitans die met tranen in de ogen en met omfloerste stem het lied van San George zingen in Maltees, "Kif san georg t'april jitlaqna mill-ewwel nitfghu harsitna"
Als dat te moeilijk is kun je ook volstaan met heel hard roepen "Viva Georgie".