En: verveelt 't nog niet?

Deze vraag wordt ons af en toe gesteld door landrotten, nooit door bootjesmensen, want die weten wel beter! Het bootleven is buitengewoon afwisselend door nieuwe gebieden die je bezoekt, nieuwe vriendschappen die je sluit maar zeker ook door de boot zelf, want daar gaat van alles aan kapot door het varen, het klimaat en het intensieve gebruik. Zo dachten wij even rust te hebben na onze escapades met het buitenboordmotortje, maar nee hoor, de gereedschapskist kon weer uit het vooronder want de startmotor sloeg al weken slecht aan, dus we begonnen ons zorgen te maken. We durfden de motor zelfs onder het zeilen niet meer uit te zetten, en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Middenin een heuse hittegolf besloot Rob op Meganisi het relais eruit te halen, want die was waarschijnlijk de boosdoener. Na 2 uur sleutelen in de bloedhete kajuit had hij hem eruit, fluks de veerboot gepakt naar Nidri op Levkas, aldaar snel een nieuw relais gekocht ( de oude was inderdaad stuk), weer naar de veerboot gesneld en eenmaal terug op Meganisi 2 1/2 uur gewerkt om alles weer te monteren. En dan is de voldoening groot als de startmotor weer in 1 keer aanslaat, de rust terugkeert op de Garuda en wij alles op orde hebben als onze dochter Anita voor een weekje aan boord komt. Dit hadden de weergoden ook gehoord; in Nederland bracht Anita altijd al windkracht 7 met zich mee en hier was het niet anders, gelukkig maar voor 1 dag. Na een slapeloze nacht waarin de boot op een steigerend paard leek luwde de wind en gingen we weer de zee op. Intussen was het vlaggelijntje boven in de bezaan (achtermast) al doorgeschavield en hing er alleen nog maar een zeilig eindje touw in het katrolletje, de vlag was foetsie. Diezelfde bezaan zorgde voor meer problemen toen de val van het zeil losschoot en ook vrolijk bovenin de mast meebungelde. Gelukkig voor ons was Anita aan boord; die heeft ruime ervarint met het in de mast gehesen worden, dus op een rustig moment mocht ze het mooie griekse landschap weer aanschouwen vanuit boven in de mast, onderweg de nodige klussen klarend. De rest van haar vakantie mocht ze gelukkig lezend, zwemmend en smullend van de griekse keuken doorbrengen, ze had het verdiend!Na een topweek met Anita brak, vlak na haar vertrek, de zwemtrap af. We besloten ditmaal een duurder exemplaar aan te schaffen, die geschroefd moest worden, een grote verbetering met ons vorige zwemtrapje. Rob startte de generator om te kunnen boren maar helaas, na 10 seconden kwam er een machteloze snik uit het apparaat. Na 25 x proberen waren we het zat; de generator had er duidelijk geen zin meer in, maar gelukkig kon Rob met het boordnet en de omvormer nog net 4 gaatjes boren om ook deze klus weer te klaren. Momenteel liggen we weer in de mooie baai van Sivota op Levkas, waar het hoogseizoen dan toch eindelijk losbarst. Tijd dus om even op familiebezoek in Nederland te gaan.