De Caretta-caretta

Gelijk de held Odysseus zwerven we rond de Ionische Eilanden. Op Ithaka, zijn vermoedelijke woonplaats, ankeren we in de prachtige omsloten baai van Vathi. Als ik met een dienblad met koffie en koek langs het gangboord loop laat ik de hele handel bijna van schrik in het water vallen, want onder mij zwemt de Caretta-caretta in het heldere water, een zeeschildpad van tenminste 1 meter lang. Langzaam tilt hij z'n kop op, nét een labrador! Na deze gebeurtenis is zwemen lang niet meer zo relaxed als ervoor, want ze zijn wel erg groot... In Vathi huren we een auto om Ithaka te bekijken, geen uitputtende expeditie want het eiland is klein en er is maar 1 rondweg, wel erg steil overigens. Na een aar dagen besluiten we om eens naar Cephalonia te varen, het volgende eiland. Fishkardo leek ons wel leuk. Tegen ons principe in ( hier zouden we nooit aan beginnen) meren we af op Griekse wijze: anker voor uit en met de achterkant van het schip met lijnen vast aan een kademuur. Tot onze stomme verbazing gaat het goed, maar tijdens de koffie merkt Rob terloops op dat er maar 5 cm water onder het roer staat. Geen fijn idee; als de ferryboot langs komt met bijbehorende golf gaan we stuiteren. Verkassen dus! We ankeren met 2 ankers in de diepe baai, ook nog 2 lijnen naar de lantaarnpalen aan de kant en we liggen als een spin in z'n web. Het is rustig weer, dus ik ga eens snorkelen om te zien hoe de ankers zich ingegraven hebben.Niet dus. Meteen begint het te waaien, in 10 min. staat er windkracht 7 dwars op de boot. Daar houden onze ankers niet van, en binnen no time zijn we los. Wat een ellende, de was hangt nog te wapperen, alle luiken staan open maar we moeten weg. Motor gestart en achterlijnen los, die gelukkig teruggebracht worden door onze engelse buren. Rob heeft er genoeg van; we gaan terug naar Ithaka. Met de forse wind in de rug zijn we zo weer terug op ons oude ankerplekje, dat was dus Cephalonia! De vlgende dag voorspelt men nog meer wind, kracht 8. We zoeken een plaatsje aan de noordelijke steiger van de baai en gaan weer "Grieks afmeren". Ditmaal een geknoei van jewelste, eerststeken we te weinig ankerketting, daarna tot 2x toe teveel, waardoor we net niet tot aan de kant kunnen komen. Maar als we dan eindelijk goed afgemeerd zijn blijkt alles de moeite waard geweest te zijn: de wind loeit door de baai maar wij liggen alseen huis!
Momenteel liggen we vrij luxe op het eiland Meganisi, aan een steiger, water en electriciteit voorhanden en dat allemaal gratis, je moet alleen gaan eten in de taverna aldaar, geen straf! Vanaf begin juli hebben we even "familie-pauze", we hopen dan naar Nederland te vliegen en daarna door naar Gozo, met Eva en de kleinkinders. Het plan is om eind juli met ons kekke sportautotje de ferry te nemen van Malta naar Sicilie, dan met de veerboot van Sicilie naar het Italiaanse vasteland en dan weer van Brindisi naar Igoumenitsa om zo terug te keren in Preveza. Een hele onderneming maar hopelijk weer een leuk avontuur.