Zuid India

Vanuit Mysore nemen we een semi-sleeper nachtbus naar Cochin. om 10 uur 's avonds melden we ons, maar de bus komt pas om half 1 's nachts, dus dat begint al lekker! Als de dan eindelijk de bus instappen blijkt het gangpad bezaaid met koffers. Al struikelend vinden we onze stoelen, achterin de bus, waar 2 jongens in liggen te slapen. Als ze eindelijk naar hun eigen stoelen gaan, rijdt de bus alweer, en in de duisternis proberen we ons wat te settelen en te slapen. Slapen?! Ho maar, het lijkt wel of we de Mt. Everest beklimmen met de bus, we slingeren alle kanten op!En het ergste moet nog komen: de bus kent geen sanitaire stops en de rit duurt 10 uur! Halverwege, bij een halte, stormen we dus de bus uit, plassen in een donker steegje en zijn net weer op tijd terug. Gelukkig is Fort cochin de moeite waard; we maken er een mooit boottocht door de backwaters, bezoeken het Dutch Palace & Cemetary en eten ons klem voor een habbekrats.Na een dag of 4 gaan we weer op pad per taxi en (stokoude) bus naar het hooggelegen Kumily, om het Periyar Natuurpark te bezoeken. Aldaar doen we een geweldige jungle trekking met als score: 2 olifanten, kudde buffels, wilde varkens, veel apen, eize eekhoorns, slangen, otters en talloze vogels. Het is natuurlijk niet zoals in Afrika, maar volgens de Indiers hebben we heel veel gezien! 's nachts is het steenkoud in ons guesthouse, we bibberen onder de dekens, zijn niets meer gewend. We trekken verder per riksja, bus, weer riksja, bootje (3 uur voor 10 rupee = 15 eurocent) naar Aleppey. Rob raakt z'n jack kwijt, geen wonder op zo'n dag. Gelukkig is het snikheet, dus echt missen doet hij 'm niet.Aleppey valt wat tegen, dus snel door naar Varkala.De trein blijkt flink vertraagd, dus nemen we de taxi, samen met engelse vrienden.We denken een comfortabele reis te hebben, maar dat begint het te regenen, en de oude Ambassador blijkt niet " waterproof" te zijn...Varkala is wonderschoon, we huren er een bamboo hut onder de kokospalmen en gaan lekker vakantie vieren.