Noodweer

Het weekje Texel is geboekt in ons favoriete huisje, met de Kerst zijn we ook onder de pannen en in januari hopen we weer op reis te gaan, kortom: tijd om te relaxen op Gozo. Je zult het niet verwachten, maar hier is van alles te doen: opera-voorstellingen, de bioscoop, tentoonstellingen, etentjes bij de buren, genoeglijke avondjes in de div. restaurants hier, de borrel bij de Nederlandse club op Malta, dochters die op bezoek komen, etc.etc. Overdag gaan we vaak even naar het strand om wat te lezen en te zwemmen, want het water is hier nog 21o C dus dat is goed te doen. Rob probeert een boek te schrijven, ik probeer een schilderij te maken dus: we vervelen ons bepaald niet! Ons relaxte bestaan werd de vorige week opgeschrikt door noodweer. Het begon allemaal met een onschuldig regenbuitje, best leuk na al die warme dagen, maar 's middags begon het hard te onweren en de regen nam toe tot een wit gordijn van water. Dit alles duurde uren, de akkertjes waar wij op uitkijken veranderden in poelen met water en wij deden een schietgebedje dat ons gebouw zou blijven staan. Voor diegenen die weleens op de Maltezer eilanden geweest zijn is het een bekend feit: men bouwt hier met poreuze zandstenen en op een vrij nonchalante manier, dus regelmatig stort hier iets in. Toen de hevige regenval tenslotte overging in flinke hagelstenen en de trauma-helicopter boven ons dorp knorde, op zoek naar drenkelingen, begonnen we al te vrezen dat er flinke schade zou zijn in Marsalforn, dat overigens lager gelegen is dan ons flatgebouw en waar ook nog een rivier ( de "wied") doorheenstroomt, op weg naar zee. Toen het eindelijk enigszins droog werd gingen we er maar eens een kijkje nemen; we vergaten van schrik ons fototoestel en dat was jammer want het halve dorp was overstroomd! De wied had metershoog gestaan, auto's waren volgelopen met water en zand en uit de huizen klonk het geluid van electrische pompen of ( meestal) het geplas van hozende De dorpelingen waren wanhopig, er was veel schade, het was een ramp. Tot onze verbazing kwam er gelijk groot materieel aanscheuren en met man en macht werd de modder, die vanaf de bergen kwam, in div. vrachtwagens gekieperd en werd de boulevad weer zichtbaar. De zee leek overigens wel een woestijn, bruin van het modderwater.
Dit alles is alweer 5 dagen geleden. Het water is hier weer gezakt, maar stroomt nog steeds vanaf de bergen over de weg. Het ergste leed lijkt geleden en zelfs de restaurants zijn weer open, tot ons groot genoegen overigens! De zee is weer blauw, en de zon schijnt weer, maar terwijl ik dit schrijf zie ik donkere wolken boven de zee, boven de bergen klinkt hevig onweer en het begint te regenen, ojee......

PS: ondanks dit verontrustend eind wensen wij jullie toch Fijne Kerstdagen en een Gelukkig 2012!