Op safari

Omdat we tot nu toe alleen 2 apen gezien hadden ( en dan rekenen we onszelve niet mee) besloten we om naar Ruaha Nat. Park te reizen, via Iringa, een hooggelegen stadje. Wij huurden er een jeep & chauffeur ( moet hier) en hobbelden in 2 uur naar het Tandala Tented Camp. Het was daar geweldig leuk: de olifanten liepen er vrij rond, je tent stond op een soort veranda, overigens voorzien van een openlucht-badkamer. het eten was er voortreffelijk en met een glaasje champagne in de hand hadden we even het "Prins Bernhard-gevoel". 's Middags gingen we per open landrover op game drive, want er viel veel te zien in Ruaha: honderden olifanten, zebra's, giraffes, leeuwen en dat alles liep rond in een spectaculair landschap. 's Avonds dineren onder de sterrenhemel en dan terug naar de tent, begeleid door een Maasai + stok + lamp. De volgende morgen weer 5 uur rondkijken, daarna weer 2 uur in de jeep terug naar Iringa waar we wel even moesten bijkomen en ons ontdoen van vele stoflagen. Maar we hadden de smaak te pakken en namen een lokale bus naar Mikumi, want daar zit ook een wildpark. De bus was waardeloos, geen vering en wij zaten ook nog op de achterbank en werden bij elke verkeers-drempel ( en dat zijn er veel in Tanzania) gelanceerd. Onze bungalow in het Tan-Swiss Hotel in Mikumi maakte echter veel goed en na een authentiek Zwitsers diner, compleet met rösti gingen we de volgende morgen vroeg weer op game-drive. Na een kwartier zagen we een leeuwenechtpaar op ons pad. De gids stopte de -wederom open- jeep en wij hoopten maar dat de leeuwen al ontbeten hadden want ze zaten op 2 meter afstand van ons vandaan. Bovendien werd het leeuwen-stel ineens zeer verliefd en dit resulteerde in een vrijpartij vlak naast onze jeep. Het geheel duurde nog geen twee minuten maar het gebrul van de leeuw klonk ons nog lang in de oren! Na 25 andere diersoorten gezien te hebben vonden we het welletjes en keerden terug naar ons hotel, dat overigens één nadeel had: het lag niet in een dorp maar gewoon naast de "snelweg". Dit had tot ellendig gevolg dat we de volgende dag ruim 2 uur aan de kant van die weg moesten staan voordat er een bus stopte, en die was dan ook nog overvol. Natuurlijk konden wij er nog wel bij, dus ik zat 2 uur op een stang en Rob vertoefde op het -hete- motorblok, van 't ene op 't andere been springend, anders smolten z'n schoenzolen. Mijn vriend Zeger zou in zo'n geval zeggen:"heb ik daar nou mijn hele leven voor gewerkt?!" Wij waren dus zeer verheugd toen we in Morogoro aankwamen, overnachtten er en daarna door naar Tanga, weer 5 uur in een -betere- bus. Vanuit daar nog 30 km naar het zuiden want we hadden geboekt bij Pepponi, aan het strand. Dit complex wordt gerund door een wat excentrieke Engelsman. Zijn huisjes waren vol, maar we konden in zijn caravan, daar had hij zelf 3 jaar (!) in gewoond. Nou dat was geen feest. Mijn vriend Zeger zou zeggen .....
Toen de maaltijden er ook nog te wensen overlieten vertrokken we naar de buren. We zitten nu in een prachtig huisje, voorzien van alle gemakken, kijken uit over de Indische Oceaan en hebben net een prima pizza achter de kiezen. Zo kan het dus ook!