Nazomeren in Italie??

Vanuit de jachthaven in Ostia bezoeken we Roma. Voor 1 euro sta je in driekwartier midden in de stad. We bekijken de Sint Pieter, de sixtijnse kapel en de musea van het vaticaan. Daarna de stad in op zoek naar het Pantheon om te kijken of het occulair uit de Da Vinci code er echt is. Ja dat is er! De volgende dag bezoeken we het colloseum, het forum en de palatijnse heuvel met de restanten uit de tijd dat vanuit Rome de toen bekende wereld werd bestuurd. Nog even naar de Trevi fontein (Anita Ekberg was al weg). De fontein is trouwens nog mooier dan ik mij herinnerde en dan weer terug naar de jachthaven. Megajachten varen daar af en aan en wij kijken of we Irvana Trump zien. Maar die blijft of onderdeks of ze is ergens anders heen met haar jacht. Vanuit Rome gaan we richting de baai van Napoli.We worden op deze twee dagen door onweersbuien achtervolgd. Ze onstaan uit het niets en lossen soms ook zomaar weer op. We sturen er zo,n beetje tussendoor, maar dat lukt niet altijd. Zeilen op zeilen af. De havens zijn op dit traject overvol dus bellen we wat af. Uiteindelijk de tweede dag maar in een keer naar het eiland Ischia bij Napels. Onderweg zien we twee maal een waterhoos voor de boeg die we goed kunnen ontwijken. Bij Ischia aangekomen trekt net een zware bui weg. We horen later dat het sinds mensenheugenis niet zo hard heeft geregend. Ischia is een mooi eiland. Dat weet men in de Marina ook. Het dagtarief voor onze boot is in augustus 200 euro. Het is september, dus betalen we maar 75 euro. Dat valt maar weer mooi mee. Op Ischia ontmoeten we Joke en Franco. Zij wonen al dertig jaar aan de haven. We borrelen gezellig met elkaar en de volgende avond kookt Franco supa di fagioli voor ons. Hij heeft naar zijn zeggen zijn hele ziel en zaligheid daarin gelegd. En dat is te proeven. Heerlijk en bovendien gezellig.Ook vanaf Ischia vertrekken we weer met een onweersbui die ons de hele dag blijft achtervolgen maar niet inhaalt. We meren af in Agiarolli. Ik vraag de mariniero wat ik moet betalen, hij zegt 50 euro en kijkt een beetje naar de grond. Ik betaal en later zegt Christa; je moet hier natuurlijk onderhandelen dit is geen gewone Marina maar de kade is gepacht door een ormeggiatori en die vragen maar wat. Nou goeie tip voor de volgende keer. De volgende dag gaan we naar Cetraro. De haven valt mee en voor het eerst zien we weer andere trekkers, duitsers en engelsen. De haven is hier de eerste nacht gratis!!!! Wordt het toch nog betaalbaar in Italie? De volgende dag naar Tropea (het lijkt wel of we toch overgestoken zijn naar de tropen). Een prachtig plaatsje uit de rotsen opgebouwd. s'avonds eten we daar een heerlijke pizza op een pittoresque terras. Na 5 minuten weer onweer. Regen, regen en heftige donderslagen. De tent boven het terras begint te lekken en de gerechten worden naar binnen gebracht door de 4 obers. Een voor een, een hand voor de paraplu en een voor het gerecht,hetgeen nogal hilarisch overkomt. Ondertussen is de steile trap van de stad naar de marina niet meer begaanbaar. Maar wij worden door een vriendelijk Duits echtpaar met de auto teruggebracht. In de haven liggen we naast mensen uit Liechtenstein. Zij hebben een prachtig nieuw jacht maar ook bij hun zie ik de plastic zakken over de luiken gespannen om lekkage te voorkomen. Dat geeft ons ook weer moed het zit dus niet in het bouwjaar van de boot. Volgens de man die met meer dan gemiddelde belangstelling naar Christa kijkt en maar met haar blijft praten is september in Italie qua weer een overgangsmaand. In oktober wordt het weer beter. Dat is fijn, het is nu de 20e september!!. Vanuit Tropea varen we naar de straat van Messina en onderweg natuurlijk weer onweer en regen. De Helly Hansen maar weer aan. Bij Messina zien de de oude veerboten van Vlissingen varen. De volgende dag meteen weer door want in Messina lig je erg onrustig vanwege de veerboten die telkens langs varen. Naar Riposta. Onderweg geen wind rustig zeetje, mar dan! Er begint een hoge deining te lopen. Kort achterelkaar rollen drie meter hoge golven onder ons door. Wij denken die komen zeker helemaal uit Griekenland want daar waait het hard. Dan zie ik een witte streep aan de horizon met een donkere lucht erboven. Regenjack roep ik. De wind begint te gieren en de hoge golven krijgen wit weggewaaide kopjes. Nog een uur naar de haven!. Al slingerend gieren we naar binnen en dan begint het te regenen!! Drie mariniero springen bij om ons afgemeerd te krijgen. Het lukt, geen schade en weer rust. Volgens een frans echtpaar dat voor ons ligt komt er de komende dagen een pit over. Ik dacht dat we die al hadden gehad!!