Feestvieren in Frankrijk

Eind juli keerden we weer terug op de Garuda. In Port Ginesta (Barcelona) monteerde Rob een nieuwe elektronische ankerlier op de boot, een flinke klus maar met goed gevolg: de lier draait als een tierelier, alleen Rob zijn arm is minder blij want er zijn teveel spieren geforceerd, gelukkig heeft Dr. Christa daar pilletjes voor!We varen verder naar El Masnou en vangen onderweg 2 makrelen, eindelijk! 'sAvonds bakken we ze in ons oventje, wat knoflook erbij, uitjes, tomaten enz. en smullen maar. Bovendien blijkt de haven gratis; het is weekend en de dienstdoende havenmeneer wil uitslapen. Dit financiele meevallertje wordt onmiddellijk tenietgedaan in de volgende haven, Arenys de Mar, loeiduur, 80/90 euro per nacht is geen uitzondering hier. We willen daarna naar Rosas maar de haven daar is nóg duurder, bijna 100 euro, daar worden wij niet vrolljk van... Als we er aankomen ontdekken we plots een pracht van een ankerplaats, achter een soort strekdammetje dus lekker beschut. We gooien het anker uit en nuttigen en heerlijk maal bij opkomende maan. De volgende dag bekijken we Rosas en Petit Canyelles, waar onze vrienden Paul en Renate een huis hebben. Na een warme klim ontdekken we hun huis en tot onze verrassing is hun zoon Markus daar met vriendin Paula. Een gezellig weerzien! 's Middags blijkt de weersverwachting maar zo-zo, dus vertrekken we, volgens mij ligt Port Vendres (Frankrijk) om de hoek. Tja, die hoek blijkt een heel stuk om, dus in de avondschemer komen we eindelijk aan en moeten erg lang wachten op een vrachtschip die zichzelf in het klene haventje wil persen. Uiteindelijk wordt het ons te bar, en schieten we er achterlangs aan een kade. Onze engelse vrienden John en Di liggen er ook, met zoon Alex, met als gevolg 2 gezellige avonden. Het volgende traject zou ons naar Cap dÁgde moeten voeren, maar er staat een rare hoge zee en bovendien is de wind pal tegen, dus het wordt Port Leucate, een franse giga-haven á la Port Zélande in Nederland. Dan de volgende dag maar door en zowaar, het wordt een prachtige zeiltocht, we zien zelfs vele dolfijnen en Cap dÁgde blijkt erg leuk te zijn. De fransen lijken wel allemaal tegelijk terug te komen in deze reuze-haven want het is een gekrioel van jewelste. Ook hier blijven we niet lang, want de Camarque lokt, een beroemd natuurgebied, compleet met wilde paarden en flamingo's. We meren af in St. Maries de la mer, wel met enige moeite want we hebben er een echte "box"voor de boot, mar door de ferme zijwind bakken we niks van het afmeren. St'Maries is een heilig stadje voor de zigeuners, die er in mei in grote getale naartoe komen. Nu, in augustus, is het er erg. vol met toeristen. Het kerkje is zeer bijzonder, want hier bevinden zich de resten van éénvan de Maria's . We pakken daarna onze fietsjes uit de bakskist en maken een mooie, maar wel erg warme, tocht van zo'n 20 km. De natuur is inderdaad prachig, maar we zien geen paarden en helemaal geen flamingo's tot vlák voor St. Maries, daar staan ze in volle glorie! In St. Maries hebben we een hele bijzondere boot-buurman; hij heeft wel wat van Jan Wolkers, maar dan met afzakkende zwembroek. Zijn kat, Michou, is dol op ons en zit constant aan boord, heel gezellig maar als hij niet uitgenodigd wordt voor onze vismaaltijd is de vriendschap al snel over. De volgende stop is Marseille, waar we in de oude haven afmeren voor een klein prijsje. We laven we weer even aan het stadsleven, maar door de hoge temperaturen blijven we ook hier niet al te lang en varen we door naar één van de Calanques, een soort fjord, waar je mooi kunt liggen aan een ankerboei. De likale jeugd spring vol overgave te water vanaf de hoge bergen, onder luid gejuich. Na de Calanque bezoeken we het eiland Porquerolles. Je kunt daar overal ankeren, gelukkig maar want her is erg druk met de bootjes. Het water is er zo glashelder dat we het anker kunnen zien liggen, natuurlijk helemaal verkeerd dus dat geeft geen rust 's nachts. Gelukkig is het rustig weer dus geen problemen. Onze dochter Anita vertoeft dan ook in deze contreien, met vriend Thijs, dus pikken we ze op in Bormes-les-Mimosas. We genieten daar gevieren van een heerlijk avondje uit en varen de volgende dag naar de baai van St. Tropez, waar we ankeren in een mooie baai, met het huis van Brigitte Bardot in zicht. Ze is er niet, wat jammer nu.De volgende dag hebben we het woeste plan om even te gaan winkelen in St. Tropez en de boot daar even af te meren, nou, daar komt dus niks van want de haven ligt vol met mega-jachten, en we kijken onze ogen uit! Als we een andere haven proberen is die ook al vol, het lijkt wel of álle franse zeilers vakantie hebben... gelukkig vinden we in Fréjus een plaatsje, want Anita en Thijs moeten weer van boord. Wij varen daarna door naar de oude haven van Cannes, middenin de stad, prima box voor een laag havengeld, dat verzin je toch ook niet! Al onze zonneschermen staan uit en wij liggen momenteel meer ín de middellandse zee dan dat we erop varen!