verdere avonturen op Ibiza

Hallo allemaal, even weer een berichtje, werd wel weer tijd! Vanuit Benalmadena maakten we een mooie zeiltocht met een flinke wind naar Puerto del Este,schitternd gelegen tussen de uitlopers van de Sierra Nevada en belangrijk: we kunnen er weer rustig slapen, want de boot ligt achter een hoge rots, dus geen wind of deining. De haven is alleen vrij duur, dus door maar weer, naar Almerimar, een bizarre haven vol overwinteraars, lege appartement-complexen, met idioot veel boten te koop maar ook met een geweldige supermarkt, inslaan dus. Ook laten we er een stalen pen maken voor op de preekstoel. Die dient dan weer al steun voor onze "poor-man's passerelle", oftewel een -gevonden- plank die als loopplank fungeert en onderweg op het achterdek gelegd kan worden, weer een "zitje". (dit hadden we afgekeken van de Chica..) Na een week zeilen we naar Garrucha, een leuk stadje, waar de havenmeester ons een prima plekje aanwijst, de douches warm zijn, kortom: een prima verblijf. De volgende dag varen we over een gladde zee naar Cartagena, een echt spaanse stad vol gezelligheid. We vieren er Rob z'n verjaardag met een uitgebreide lunch ( voor 8 euro!) en vallen hierna op de boot prompt in slaap, tja, je wordt ouder. Het volgende traject voert naar Torrevieja, heerlijk zeilen maar aldaar aangekomen bereikt ons het droeve nieuws dat de schoonvader van onze dochter Anita is overleden. Wij kennen de familie natuurlijk ook, en besluiten om direct naar Nederland te vliegen. Een flinke reis van 10 uur, eerst met de bus naar Alicante, dan naar de airport, vliegen naar Eindhoven, met de bus naar station, met de trein naar Amsterdam... maar het voelt goed om bij Anita en Thijs te zijn in zo'n moeilijke tijd. Direkt na de afscheids-bijeenkomst vliegen we terug naar Torrevieja, volgende dag meteen weer varen, want de zinnen moeten even verzet worden na zo'n gebeurtenis. Eerst naar Puerto de Campello, waar het zowaar strandweer is,daarna ankeren bij Moraira, in de baai El Rinconet.'sNachts aldaar flinke deining en wind, dus slapen ho maar, en de volgende dag door naar Ibiza. Een flinke tocht maar we ankeren er in een prachtige baai, Cala Badella. Oeps, te dicht op de buren, dus even het anker op een andere plaats uitgooien, denken we. 't Anker zit echter muurvast en na een half uur zwoegen geven we het op. Toevallig komt er net een Ned. schip aangevaren, en laat de schipper nu net z'n duikuitrusting meehebben! 15 min. later zijn we weer los; het anker zat achter een ketting dus dan kan je blijven trekken! Opnieuw ankeren, ditmaal verderop in de baai.Het ned. schip meert naast ons af aan een boeitje, en dat hadden wij nu ook moeten doen, want middenin de nacht gaat het anker krabben bij stevige wind. We zitten bijna tegen de buren aan, dus ankerop en... ja hoor, wéér vast!! Woest zit ik (Christa) in de kajuit, en houd nauwlettend de buren in de gaten, want als ze wakker zijn moeten we weer een beroep op die duiker gaan doen. M'n ogen vallen echter dicht, éventjes maar, en als ik een een uur later wakker wordt zijn de buren vertrokken! (later blijkt dat hun bijboot die nacht losgeslagen was, dus die zijn ze aan het zoeken). Wat nu, zei Pietje cru.. Na diverse alternatieve pogingen van de schipper om het anker weer vrij te krijgen, met alleen een flinke spierpijn als resultaat, bellen we en einde raad een duiker, die het klusje in 5 minuten klaart. Opgelucht meren we nu maar af aan een boeitje, waar we, na 2 slapenloze nachten eindelijk een tukje kunnen gaan doen en waar we de volgende dag pas zien hoe mooi het hier wel niet is!