Leven in Griekenland
Door: christa en rob
23 Augustus 2010 | Griekenland, Athene
De avonturiers en zeilfanaten onder jullie moeten dit stukje maar overslaan, want momenteel leiden we een Grieks Leventje, d.w.z. heeeel rustig aan. Zo liggen wij momenteel al een week voor anker in de prachtig omsloten baai van Vlikho, op Levkas. 's Morgens met de bijboot naar Nidri ( wel 15 min. varen) om boodschappen te doen. Daar aangekomen eerst een bijkomen op een terras met een café frappé, ijskoffie. Even internetten, even wat voorraden aanschaffen en vóór de middaghitte weer terug naar de boot. Na de lunch zwemmen we veel; het water is hier 29o, dus het afkoelen is beperkt. We lezen veel en blijven zoveel mogelijk in de schaduw want het is hier soms 37o! Om 8 uur 's avonds zakt de zon achter de bergen en is het happy hour. Als we de moed ertoe hebben bereiden we een lichte maaltijd in de boot ( binnen is het 40o) maar meestal gaan we naar ons favoriete restaurant, Taverna Elena, vaak met vrienden. Daar wordt de bijboot vakkundig opgevangen door het personeel, eet je echt Griekse gerechten zoals stifado, moussaka en souvlaki, krijg je gratis fruit toe én een likeurtje of Metaxa. Na al dit lekkers zoeven we weer terug naar de boot waar het dan - meestal- goed toeven is, want 's nachts koelt het gelukkig af.
Andere favoriete plekken zijn het eilandje Meganisi ( om de hoek) met meestal een verblijf bij Babis. Deze slimmerik heeft er een grote taverna, mét grote kade waar je gratis water en elektriciteit hebt. Babis regisseert alle afmeermanoevres, terwijl zijn broer Panos je in de toegewezen plaats duwt met zijn bijboot; een bijzonder stel! Je moet er dus wél gaan eten in hun restaurant, anders verandert de vriendelijke Babis in een norse Griek. Een andere favoriet is het eiland Ithaka, met name de baai van Vathi. 't Waait er meestal flink, vorige week zo hard dat we maar afmeerden aan een beschutte kader.'s Middags kregen we er buren: een Italiaans gezin met 4 kinderen in de leeftijd van 6 tot 14 jaar. Alles gaat goed (ze gaan eerst naar 't strand) tot het diner. We zitten met de vingers in de oren in onze kuip te eten, vanwege het oorverdovende gekrijs van de kinders. De oudste zoon is helemaal een verschrikking: hij hangt als een aap aan onze zeereling om ta gaan zwemmen en praat niet maar schreeuwt. Zijn ouders vinden dit duidelijk doodnormaal. Als het begint te schemeren zijn we het zat: losmaken en maar voor anker. In de baai staat dan nog steeds een dikke windkracht 6, maar teruggaan is geen optie! De baai ligt ook nog eens goed vol met bootjes dus een ankerplaats is niet zo snel gevonden. Na een uurtje ploeteren liggen we eindelijk weer rustig voor anker en aan de koffie. Dan komt er een bootje langszij: havenpolitie. Of we kunnen verkassen, want we liggen in de draaicirkel van de ferry boot die 's nachts aankomt. Het is inmiddels pikkedonker, dus vind dan maar eens een ander plekje! Vlak naast een eilandje komen we weer tot rust, helaas geldt dat niet voor iedereen hier, want de volgende dag zien we diverse boten met flinke schade: verbogen preekstoelen, verloren ankers, tja, blijf dan maar eens lachen...Wij prijzen onze, recent aangeschafte, ankerlier, die het prompt in de volgende baai af laat weten. We hadden er net 60 meter ankerketting laten zakken en mochten dat allemaal op de hand weer binnenhalen, dus daar wordt je ook niet vrolijk van! Gelukkig weet de schipper het euvel te ontdekken én op te lossen. Als beloning krijgt hij super-de-luxe bootkussens voor in de kuip, aangeschaft bij onze Nicolay, een Bulgaar, die er een aparte manier van zakendoen op na houdt. De bijzonderheden zullen we jullie besparen, laten we zeggen dat een engelengeduld goed van pas komt! Maar het resultaat is geweldig: als we de hoop bijna opgegeven hebben komt Nicolay de volgende dag aanzetten met de kussens en ziet onze Garuda er weer piekfijn uit.
Andere favoriete plekken zijn het eilandje Meganisi ( om de hoek) met meestal een verblijf bij Babis. Deze slimmerik heeft er een grote taverna, mét grote kade waar je gratis water en elektriciteit hebt. Babis regisseert alle afmeermanoevres, terwijl zijn broer Panos je in de toegewezen plaats duwt met zijn bijboot; een bijzonder stel! Je moet er dus wél gaan eten in hun restaurant, anders verandert de vriendelijke Babis in een norse Griek. Een andere favoriet is het eiland Ithaka, met name de baai van Vathi. 't Waait er meestal flink, vorige week zo hard dat we maar afmeerden aan een beschutte kader.'s Middags kregen we er buren: een Italiaans gezin met 4 kinderen in de leeftijd van 6 tot 14 jaar. Alles gaat goed (ze gaan eerst naar 't strand) tot het diner. We zitten met de vingers in de oren in onze kuip te eten, vanwege het oorverdovende gekrijs van de kinders. De oudste zoon is helemaal een verschrikking: hij hangt als een aap aan onze zeereling om ta gaan zwemmen en praat niet maar schreeuwt. Zijn ouders vinden dit duidelijk doodnormaal. Als het begint te schemeren zijn we het zat: losmaken en maar voor anker. In de baai staat dan nog steeds een dikke windkracht 6, maar teruggaan is geen optie! De baai ligt ook nog eens goed vol met bootjes dus een ankerplaats is niet zo snel gevonden. Na een uurtje ploeteren liggen we eindelijk weer rustig voor anker en aan de koffie. Dan komt er een bootje langszij: havenpolitie. Of we kunnen verkassen, want we liggen in de draaicirkel van de ferry boot die 's nachts aankomt. Het is inmiddels pikkedonker, dus vind dan maar eens een ander plekje! Vlak naast een eilandje komen we weer tot rust, helaas geldt dat niet voor iedereen hier, want de volgende dag zien we diverse boten met flinke schade: verbogen preekstoelen, verloren ankers, tja, blijf dan maar eens lachen...Wij prijzen onze, recent aangeschafte, ankerlier, die het prompt in de volgende baai af laat weten. We hadden er net 60 meter ankerketting laten zakken en mochten dat allemaal op de hand weer binnenhalen, dus daar wordt je ook niet vrolijk van! Gelukkig weet de schipper het euvel te ontdekken én op te lossen. Als beloning krijgt hij super-de-luxe bootkussens voor in de kuip, aangeschaft bij onze Nicolay, een Bulgaar, die er een aparte manier van zakendoen op na houdt. De bijzonderheden zullen we jullie besparen, laten we zeggen dat een engelengeduld goed van pas komt! Maar het resultaat is geweldig: als we de hoop bijna opgegeven hebben komt Nicolay de volgende dag aanzetten met de kussens en ziet onze Garuda er weer piekfijn uit.
-
23 Augustus 2010 - 10:11
Hanneke De Leeuw:
hoi rob en chirsta.
bedankt voor jullie verhaal.
ook ik ben weer terug van mijn rondreis langs de zuidkust van frankrijk.
veel gezien en gedaan en gereden.
greoetejs hanneke. -
23 Augustus 2010 - 17:44
John:
leuk verhaal. ben 3 jaar geleden in zelfde omgeving geweest. Dit jaar Turkije gedaan. istanbul-bodrum. volgend jaar cyprus/israël? liggen deze dagen in jullie Oude Schild met bft 8-9 en 18c. gr. toos en john -
25 Augustus 2010 - 21:15
P En R:
dit zijn toch weer heel prettige teksten. de laatste 6 weken komen wij iets te kort met de warmte, dus gaan we nog wat inhalen de komende 2 weekjes in ons huisje. Jullie ook weer supertijden gewenst. tot de volgende geluiden. Paul. -
30 Augustus 2010 - 19:23
Leandra En André:
Jammer dat we elkaar niet konden treffen, maar onze verhalen zijn hetzelfde (verander Italianen in Russen...). Wat een geweldig gebied! Geniet er nog weer van, wij vertrekken woensdag weer naar Cambodja... -
05 September 2010 - 20:54
Carlien En Ger :
Leuke site!! Na even gegoogled te hebben, hebben we de Garuda gevonden. Het was leuk even kennis gemaakt te hebben bij taverne Elena, Geni, Lefkas. Ook wel even grappig dat we langs jullie bootje zijn gevaren nadat we van Desimi beach kwamen en weer richting hotel gingen. Wij hebben nog niet zo veel ervaring met varen dus we durfden niet al te dicht langs jullie boot. Het gaat jullie goed verder in Griekenland en omstreken!!
Carlien en Ger
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
