Het wordt bloedig warm in Kasane

Van Sosusvlei naar Swakopmund is weer een kleine 400 kilometer en dat voor 90% over gravel. Over wegen door verlaten steppe en woestijnlandschap, waar je op zijn best een keer in het half uur een tegenligger ziet. Bij pech onderweg kun je hier nog een knap probleem hebben. We hebben in Kaapstad al een noodrantsoen drinkwater en ontbijtcrackers ingeslagen om het eventueel een dag uit te houden mocht de Duster het begeven. Na de eerste 100 kilometer naar Swakopmund staat op onze kaart de naam "Solitaire". Wij denken aan een leuk dorpje, maar dit bestaat alleen uit een tankstation en een German Bakery. Maar goed dan hebben we het belangrijkste, diesel, koffie en Apfelstrudel natuurlijk wel te pakken. Swakopmund is op zichzelf een aardige plaats aan de kust. Ook wel wat surrealistisch. Het lijkt op een Beiers stadje aan de Atlantische Oceaan met aan drie zijden zandduinen van de woestijn. Er wonen nog veel Duitse nazaten. Ze zijn grundlich. In de vorige verblijfplaats had ik mijn bril op de tegels laten vallen. Glas stuk, grrrrr. Maar we komen in Swakopmund aan om 15.00, de herbergier verwijst mij naar een opticien genaamd Erich Wassermann en om 16.30 zit er een op maat gemaakt glas in de bril. Zo, zie dat maar eens in Nederland, laat staan op Gozo te regelen. We rusten in Swakopmund drie dagen uit, doen de was en wandelen wat door het stadje. De eerste avond eten we in een Bierstube, Eisbein mit Sauerkraut, een van mijn favoriete. Daarna in het restaurant op de houten pier, oesters en Sushi. De volgende route brengt ons naar Outjo. Onderweg verandert het landschap van woestijn naar savanne en lage bosbegroeiing. De dorpjes worden nu steeds frequenter en meer Afrikaans zoals we dat in andere landen zagen. De mensen hier wonen meestal nog traditioneel in hutten van hout en riet en met afscheidingen van takken om de dienen buiten te houden. Vanuit Outjo bezoeken we het Etosha National park en we overnachten in een luxe lodge. We zien van de grote 5 alvast de leeuw en de olifant en verder talloze soorten antilopen, wrattenzwijnen en struisvogels. De volgende dag rijden we door het park naar de oostelijke uitgang. 200 kilometer verderop. Het Park is groter dan half Nederland. Daar aangekomen vieren we de tweede kerstdag bij een lodge in eigendom van een Zwitser. Fantastisch diner is ons deel. De volgende dag naar Rundu een stadje van niets zeg maar. Maar je moet ergens slapen op weg naar de Caprivi strip tussen Angola en Botswana. De accommodatie aldaar munt dus uit in eenvoud en we eten een "fast" gebakken meeneem pizza met cola voor ons kamertje. De verschillen in accommodatie en etensvreugde kunnen groot zijn. Vanuit Rundu kun je aan de andere kant van de rivier Angola zien liggen, maar daar mag onze auto niet heen, dus gaan we verder naar het Oosten naar Divindu. Ook een plaats van niets. Een tankstation, een tradepost met balen rijst en meel en dat soort zaken, maar aan de rivier weer een superlodge. We hebben een reusachtige tent met uitzicht op de rivier alles erop en eraan en fantastiche maaltijden. We maken een game drive met guide, Erich en zien nu de derde van de big 5, de buffel en weer veel andere dieren. We maken een bootocht op de Okavango rivier tussen de Nijlpaarden en krokodillen. Drie fantastische dagen en dan weer op pad, nu naar Kasane in Botswane. Een mooie asfaltweg door wildparken en langs traditionele dorpen. Er lopen veel dieren op de weg, ezels, koeien, geiten en apen. Veel afremmen, langzaam er tussen door en dan weer snelheid maken. Op de radio wordt nog steeds Afrikaans gesproken. We hebben nooit geweten dat het Afrikaans (oud Nederlands), tot aan Angola een heel gewone taal is die door iedereen op school wordt geleerd. De stem meldt het weerbericht, "het wordt vandaag bloedig warm in Kasane". Daar zijn we dus gisteren aangekomen. De grensovergang gaf nog wel wat perikelen. Namibie waren we zo uit. Echter voor Botswana moesten we 160 Pula wegenbelasting betalen. We hadden nog maar 50 Namibien dollar en dat is niet genoeg. We konden niet pinnen, euro's wilde men niet. Maar er kwamen gelukkig een paar Duitsers langs die onze euro's konden ruilen voor Pula. Anders hadden we mooi gezeten, haha in niemandsland op de brug over de Chobe rivier. We maken hier vanmiddag weer eens een Game drive in het Chobe National Park en gaan waarschijnlijk morgen even met een tripje mee naar de Victoria Falls in Zimbabwe. Dan hebben we dat ook maar weer gehad.