jawel, een traumatand!
Blijf op de hoogte en volg
20 November 2017 | Malta, Marsalforn
Ik heb een traumatand, althans ik had een traumatand. Vanmorgen is hij eruit gebikkeld. In Patras viel er tijdens het diner een stukje glazuur van mijn voortand. Daaronder was het roze en er liep wat bloed uit. Raar gezicht, maar deed geen pijn en werkte verder nog goed. Dus vrolijk gingen wij verder met onze avonturen. Met lachen hield ik gewoon de bovenlip wat laag, waardoor verwonderde reacties uitbleven. Wij voeren de laatste weken nog wat rond in de buurt van Levkas. We lagen in Nidri aan de steiger naast de Patsy Jean van Robbie, een in Nidri lang geleden neergestreken Engelsman. Het is een oude rivierboot en het ziet eruit als een wrak. Voor, op het dek, staat een oude engelse sofa (in weer en wind) waarop Robbie de hele dag met een fles wijn (wel telkens een nieuwe) zit te roken. Als de schuifdeur naar de kajuit opengaat kun je gerust je neus even dichtknijpen. Maar het is een ongelooflijk aardige vent. Hij is de drijvende kracht achter de Ionian regatta die elk jaar aan het eind van het seizoen wordt gehouden. De Patsy Jean is dan het start en het committee schip. Voorop staat een geimproviseerde mitrailleur opgesteld en Robbie maakt zijn eigen munitie met kruit. Als we van een wandeling terugkomen meldt hij trots dat het gevaarlijkste karwei achter de rug is, nu alleen nog even proef schieten haha. Het is samen met een hem aangewaaide dame, die mocht blijven als ze het schip zou schilderen, een vermakelijk stel. Maar het is ook weer leuk als hij een paar dagen later zonder krassen op de Garude te maken met 20 gillende en dronken Engelsen naar het startpunt van de regatta gaat. In de tussentijd hebben wij een nieuwe bijboot aangeschaft. De oude Avon die we in 2011 in Turkije voor 50 euro hadden overgenomen van oude Lo (lodewijk) werd wel erg "low profile" We zaten het laatste jaar voortdurend met onze voeten in het water. Het kopen van een nieuwe bijboot valt in Griekenland nog niet mee. De meeste aanbiedingen gelden onduidelijke Chinese merken, die volgens zeggen na twee jaar weer uit elkaar vallen. Uiteindelijk kopen we een mercury, kost wat maar wellicht hebben we ook wat. Bij ons aan de steiger ligt natuurlijk ook nu weer een oude Engelsman zonder geld en als ik hem met een zorgelijke blik een uur aan zijn bijboot zie pompen zonder dat er echt lucht in blijf zitten zeg ik dat ik nog een oude Avon heb die hij mag hebben. Daar heeft hij oren naar. Bij ons aan boord wordt hij zelfs enthousiast bij de aanblik van de Avon, British quality, mompelt hij. Dan komt ook Robbie net langs die roept, ik koop die boot!. No, roept de oude Engelsman en duwt een biljet van 50 euro in mijn hand, sold roept hij. Nou ja, na 6 jaar plezier vangen we hetzelfde bedrag als dat weer voor gegeven hebben. Mijn moeder zou gezegd hebben, zo komt Jan Splinter door de winter. We eindigen het zeilseizoen weer in Preveza voor het nodig onderhoud. S'avonds ergens lekker eten, bijvoorbeeld bij onze vriend (al eerder genoemd de afgelopen jaren) Tassos. Hij heeft het druk en heeft wel drie bedienden rond lopen. Plotseling komt zijn vroegere hulp aangelopen, die ziet ons, eerst worden wij van harte begroet, en dan loopt hij door naar Tassos. Tassos roept zijn bedienden snel bij elkaar en zet ze met menukaart aan een tafeltje. Hij doet nu de bediening geheel alleen en zijn bedienden beginnen aan een diner. Verbaasd bekijken we deze gang van zaken, Tassos knipoogt naar ons en zegt "fiscal police around". Nu kan hij zeggen dat hij maar beperkt omzet kan draaien want hij werkt altijd alleen haha. De griek houdt niet van belasting betalen wat Dijsselbloem (hier zeer inpopulair) ook bedenkt. De boot gaat weer de kant op en de laatste hand wordt gelegd aan het onderhoud en dan op naar Scheveningen. Daar zien we onze kinderen en kleinkinderen weer en na 10 dagen vliegen we door naar Gozo. We zijn benieuwd naar de situatie in onze flat want we hadden een email ontvangen dat er lekkage was. En die eindigde in het plafond van de garage van onze bovenbuurman. Als we aankomen zien we gelukkig niets maar de volgende dag komt onze general housekeeper Manwel met een somber gezicht aan om te melden dat een van onze toiletten in de schacht lekt. Samen bekijken we de zaak en inderdaad bij het doorspoelen loopt er water uit de aansluiting op de rioolbuis. Manwel stelt dat dit zeer moeilijk is te repareren, waarschijnlijk moet het toilet eruit en de tegels en er zijn bijna geen loodgieters die tijd voor iets dergelijk hebben. Ik nog maar eens even goed kijken en besluit de afvoerpijp van het toilet gewoon maar even iets verder in de pakking van de rioolbuis te duwen en ziedaar probleem opgelost. Enkele dagen later komen Anita Mick en Joshua naar Gozo voor een weekje vakantie. Heel gezellig en leuk om onze nieuwe kleinzoon zo veel te zien. Als ze weggaan besluit ik toch maar eens naar de tandarts te gaan met mijn bloedende tand. Daar ben ik een bezienswaardigheid. Een roze tand roept Joseph Xuirebh, onze tandarts, verheugd. Iedereen in de praktijk mag even komen kijken." Very rare", zegt hij, "you only read this in the textbooks". Een roze traumatand, tja daar kunnen we niets meer mee, hij is aan het oplossen en moet eruit! Dat wordt ofwel een plaatje of een implantaat. En hij wrijft vergenoegd in zijn handen, "ik adviseer een implantaat". Okay, zeg ik, wat kost dat? En dan weet ik, daar gaat mijn kerstcadeau voor de komende jaren. Dus de tand is eruit het implantaat zit erin. Het kunst tandje gaat er in maart op. Dus voor diegenen die mij de komende tijd nog gaan zien, kijk voorlopig maar even de andere kant op.