Grexit?

Alhoewel Naxos prima beviel, kwam ook daar weer het moment van vertrek. Een goede weersverwachting, dus eerst naar de mooie Naoussa baai op Paros en de volgende dag door naar Kithnos, zo'n 50 zeemijlen verderop. De wind begon daar alweer flink aan te trekken, dus hadden we nog net tijd om even te dobberen in de heetwaterbron van Kithnos alvorens door te varen naar Poros, één van de Saronische eilanden onder Athene. Meestal gaan we daar voor anker, maar dekade zag er erg uitnodigend uit met water en electriciteit dus snel afmeren maar. Soms wil je dan té snel, trek het anker er niet goed in, dus bij de eerste de beste flinke onweersbui kwamen we los. "Motor aan!"riep Rob dus zo stonden we in de stromende regen, donderslagen en hagelstenen als steentjes het anker op te halen, wat minder dus. De volgende dag waagden we een nieuwe poging, ging prima dit keer maar helaas niet bij de buren die een huurboot hadden. Het was bij hun een geklungel van jewelste, de schipper in totale paniek en wie kregen er de schuld? Wij! We hadden er ons niet mee mogen bemoeien maar ja, wie wil er nou een kras op z'n boot ( of erger), maar dag begreep die schipper niet. Gevolg: een scheldkannonade in de grofste bewoordingen aan ons adres, keihard muziek aan, z'n vrouw van boord en hij liet ons zelfs z'n blote billen zien. Je zult het niet geloven, maar het was een Engelsman! Wij kregen er flink de slappe lach van en vertrokken naar hervonden bootvrienden verderop aan de kade. Die hadden ook hun problemen, want langsscheurende -te grote- Griekse motorboten veroorzaakten zo'n hoge golfslag dat sommigen met de achterkant van hun boot op de kade sloegen, met alle gevolgen vandien. Tja, watersport is niet altijd een genoegen.
Toch een gezellige avond en daarna door naar het vakantie-woonadres van ons koninklijk paar: Porto Kheli. Tot onze verbazing helemaal geen mondain oord maar heel eenvoudig, wel voorzien van een prachtige ankerbaai. Alex en Max helaas niet gezien trouwens. We varen door naar Nafplion, op de Peleponesos, een veel mooier plaatsje dan weij hadden verwacht met een schitterend fort bovenop een steile heuvel die we, met 1000 traptreden, beklommen. Als we terug in de stad zijn zien we voor het eerst hier echt tekenen van de crisis: rijen wachtenden voor de ATM en banken en hamsteren in de supermarkten. Van schrik maar wat extra euro's ingeslagen, je weet maar nooit. De berichten over het wel en wee van de Griekse regering worden alsmaar beroerder en nu, terug in Porto Kheli, wachten we met spanning af wat de uitslag is van het referendum morgen.