Odos Zjon Kenenty

Het viel niet mee om mooi Lesvos te verlaten, maar bij het krieken van de dag haalden we toch ons anker op en voeren naar Oinoussa, een piepklein eilandje naast Chios. Met behulp van een stevige wind vlogen we daar de baai in en konden langszij een prachtige kade afmeren, voorzien van gratis water en electriciteit ene luwte van het spiksplinternieuwe 50 meter luxe motorjacht van de burgemeester, dat naast ons afgemeerd lag. Oinoussa is een wonderschoon eilandje; er komen een paar steenrijke rederij families vandaan, waarbij de rijkdommen van Onassis en Niarchos verbleken. Die families hielpen de infrastructuur van het eilandje flink te verbeteren, onder aanvoering van de burgemeester, ook al niet armlastig dus. Als we terugkomen van één van de met rieten parasols getooide strandjes, speelt iemand het mooie "Concerto de Aranjuez"op de gitaar bij onze buurman. Terstond nodigt de burgemeester ons uit voor een muzikale avond bij hem aan boord, dat belooft wat! Maar helaass, 's avonds komt de muzikant niet opdagen, de burgemeester begint ons op de kade zoveel verhalen te vertellen over het eiland dat Rob hem bij ons aan boord uitnodigt. Hij laat weten graag nederlandse jenever te drinken, die is dus bij ons allang op, dus wordt het goedkope witte wijn, smaakt hem overigens ook prima. Het werd een zeer genoeglijke avond, waarin wij een prachtig, urenlang verhaal te horen kregen over één van de reder-families van het eiland, en dat had allemaal te maken met de stichting van het klooster op Oinoussa. Daar moeten we de volgende dag dus naar toe van de burgemeester. Hij vertelde er niet bij dat het minstens 5 km lopen was, dus wij kwamen moe,bezweet en dorstig aan, moesten ook nog in de alles-verhullende kledij, maar kregen ijswater en Turks fruit aangeboden ter compensatie van al dit ongemak. Het klooster was inderdaad de moeite waaard; om deze onstaans-geschiedenis aan jullie ter vertellen gaat nu te ver, misschien komt er nog eens een boek over! Ook weer moeilijk losmaken van Oinoussa dus, maar tochdoor naar Chios, waar we in de onafgemaakte marina weer langszij kunnen afmeren. We huren er een auto en bekijken de mastiekdorpen in het zuiden van Chios, je waant je er in de Middeleeuwen. Chios is maar weinig toeristisch, de hoofdstad is een complete chaos, zelfs de straatnamen geven verwarring , want Odos Zjon Kenenty is dus gewoon de John Kennedy straat! Vanuit CHios hebben we de wind in de rug om de lange tocht naar Samos te zeilen. Tot de zuidkaap gaat het allemaal prima, daarna woeste zeeën en veel teveel wind door de valwinden vanaf dit hoge eiland. Na 11 uur varen maken we vast aan de kade van Pyuthagorion. We waren hier al eerder met 2 dochters, maar toen met het vliegtuig. Ons verblijf aan de kade valt de nederlandse vakantiegangers hier wel heel erg op, het ene gezellige praatje na het andere dus de volgende dag toch maar ankeren in de baai, want als je 10 keer hetzelfde verteld hebt ("wanneer zijn jullie vertrokken? / was het ver varen...) gaat de lol er wel vanaf. De taverna's hier zijn pico bello en Pythagorion is nog net zo gezellig als dat wij het ons herrinneren.