Het Wonder van Volos

Na het bezoek aan Nederland streken we nog een paar weken neer op Gozo, waar onze dochter Anita gezellig op bezoek kwam. Even proppen, met zijn drietjes in ons kleine sportautotje, maar met een open dak kan alles. Ons autotje is sowieso een verhaal apart: kort na aankoop hoorden we harde knallen als we door een kuil reden, en dat gebeurt helaas erg vaak op Gozo. Al met al 6 x naar de garage geweest op Malta, een heel gedoe want een afspraak maken is onmogelijk, dus voor dag en dauw op voor de vroege ferry, bij de garage urenlang wat rondlopen omdat een kijkje nemen in de werkplaats zelf streng verboden is. Ëverythink OK now"hoor je dan,, maar op de terugweg hoor je dan na 100 meter rijden dat er niets verholpen is. Teruggaan naar de garage heeft geen zin, geen tijd. Ten einde raad ging Rob zelf maar eens kiijken; auto opgekrikt, wiel eraf, hier en daar wat voelen en na 5 minuten had hij het probleem gevonden: de beschermkap van de schokbreker aan beide kanten zat los, en dat veroorzaakte het geluid. Eerst provisorisch gerepareerd met een knijper en jawel, de herrie was weg! Daarna alles in de ducktape, probleem verholpen.
Nu doet de airco van de auto het weer niet, jullie begrijpen dat moet maar eens in het najaar bekeken worden.
Op 31 juli vlogen we 's nachts van Malta naar Athene, aldaar even bijslapen in een hotel en in de middag gmet de bus naar VOlos, toch zo'n 5 uur rijden. Gregory, van de werf, had de Garuda al startklaar staan , er stond een ladder, er was electriciteit, prima dus. 's Nachts Wij sliepen als rozen en begonnen de volgende dag vrolijk de boot vaarklaar te maken. Ëven de schroefas afdichting ontluchten"zei Rob, maar dat liep anders: hij vond een lek. Het bleek de watergekoelde uitlaat van de motor te zijn, "Major problem"mompelde Rob. Het was inmidels zaterdagmiddag, alles dicht en als Rob "Wat nu, zei Pietje cru"roept dan is het echt ellende. Op aanraden van onze Duitse buurman belden we Gregory, die beloofde op maandagmorgen een monteur te sturen. Die zondag werd dus geen vrolijke vakantiedag, want de uitlaat zat verscholen onder onze 8 accu's, kortom, we zagen ons bootleventje flink gaan mislukken. Nikos, de monteur, kwam inderdaag op maandagmorgen en raadde ons aan om naar de werf terug te varen; daar was een steiger waarlangs we konden afmeren. Gelukkig hield de uitlaat het nog even vol, maar leuk varen is anders. Aldaar kwamen na 5 minuten Gregory, Nikos en Babis de boel bekijken en eruit slopen. Rob had de accu's al verwijderd, een flinke klus overigens. Aan het eind van de middag was de uitlaat er nog niet uit, alles zat muurvast. Morgen komen we met zwaarder gereedschap, zei Nikos, maar toen ik even ging zwemmen ( het was bijnaa 40 graden) hoorde ik flink getimmer en geklop uit de boot en toverde Rob de flink verroeste uitlaat op het dek, hij is eruit! Triomfantelijk Gregory gebeld, en die kwam , samen met Nikos, om half 7 's avonds nog langs om het op te halen, wat een service! De volgende morgen om 9 uur vertelde Gregory dat Nikos een nieuwe uitlaat kon maken, met anderhalve dag zou hij klaar zijn. En inderdaad, op woensdagmiddag stonden de mannen weer op de boot en na urenlang gezweet, gevloek en getier zat alles weer op zijn plaats en kon de motor weer aan. Het was Een Wonder! En dat alles voor een heel redelijke prijs! Rob plaatste de accu's weer terug volgens zijn schema, een secuur klusje waarbij je echt geen fouten mag maken en na ruim 2 uur ploeteren kon ook hij voldaan onder de douche. In de avond wederom hevig onweer en regen, maar de volgende dag klaart het rond het middaguur op en vertrokken we uit Volos naar de mooie baai van Vadhoudhi, bij Milina, waar we een mooi ankerplaatsje vonden. We zijn weer onderweg.

For our English reading friends: you can translate this page easily on your computer!