Onbekend Griekenland

Vanuit Messolonghi besloten we om voor ons onbekende havens aan te lopen. We begonnen met Killini, in de baai van Patras. We liggen daar riant langszij aan de kade, maar 's nachts in de herrie van vissende en kletsende Grieken. Dit gaat door tot het ochtendgloren, maar dat is logisch want de meeste Grieken lijken overdag niet te werken. Dan maar door naar het Ionische eiland Zakinthos, niet de beste keuze , want we hebben in heel Griekenland nog nooit zo'n toeristische kermis aangetroffen als in Zakynthos-stad! 's Avonds lopen er drommen vakantievierders, schaarsgekleed, langs grote, onpersoonlijke restaurants, "vreetschuren"genoemd. Wij probeerden er een tentje dat adverteerde met : Grieks eten "door moeder gemaakt"maar dat gewoon gerund werd door een stelletje Bulgaren, niks mis mee maar de griekse klanten liepen beledigd weg. Zoals gebruikelijk hier bestond de jachthaven uit een grote kadee, waar je kunt afmeren met voor het anker uit. Vier Tsjechen, op een ongelofelijke oude Dehler zeilboot, hadden dit niet helemaal begrepen en raakten hopeloos verward met hun anker. Communicatie was erg moeilijk. Rob ging dus maar bij ze aan boord en wist, tot ieders stomme verbazing, binnen de 3 minuten het anker van de Dehler weer te ontwarren. Grote dank was zijn deel, en we werden getracteerd op 2 grote blikken Tsjechisch bier. In de haven stond een bord: "Niet betalen aan de "agent", alleen water en electriciteit, 5 euro. Dus toen er bij onze Garuda een zonbebrilde figuur zich meldde, voorzien van een indrukwekende badge en om 20 euro vroeg om voor ons de Port Police te betalen, bedankten we hem hartelijk en gaven alleen de 5 euro voor water. Anderen hadden klaarblijkelijk het bord niet gezien, want hij stak herhaaldelijk briefjes van 20 euro in zijn broekzak. Een vertwijfelde Engelsman riep nog: "Moet je mijn papieren niet hebben voor de Port Police?"Maar dat was natuurlijk niet nodig, want hij ging helemaal niet naar de Port Police....die zich trouwens Überhaupt niet liet zien. De crisis gaat zo dus mooi voorbij aan deze man!
Aan de rand van de stad ontdekten we gelukkig wel een leuk restaurant, van Dimitri, "I am the best"verzekerde hij ons, gaf iedereen 20% korting en alle toetjes gratis. We huurden nog een auto om het eiland te verkennen; het binnenland vonden we prachtig en ongerept, de stranden overvol, smerig en voorzien van dreunende disco's. Dan de Golf van Paatras maar weer in, waar we Trizonia ontdekten, zo'n beetje het tegenovergestelde van Zakynthos. Hier een ongerept eilandje een soort Vlieland, met een vervallen jachthaven waar je gratis kunt afmeren aan de betonnen steigers, die overigens vol zitten met diepe gaten dus 's avonds moest je nog erg goed oppassen waar je liep. Middenin de haven staken er 2 masten uit het water, die bij een gezonken boot hoorden, verder lagen er vele verwaarloosde boten en woonde er een Franse zeilersgemeenschap, die er hun eigen wereldje geschapen hadden, heel bijzonder. Het kan trouwens nog flink waaienn op Trizonia, duis dat leverde veel spektakel op bij geankerde of afmerende boten, want er ging voortdurend van alles mis. Zo schuurde er een dubbelganger van Silvio Berlusconi met zijn fonkelnieuwe jacht, een X 46, langs de betonnen steiger, geen stootwil uit dus met resultaat en hele lange Z langs de zijkant van zijn boot. Zijn senore beplakte later zuchtend, de schade met meterslange duck-tape, hij stond er glimlachend bij: "No problem". Wat verf erover en dan is alles weer OK.Tja, zo raak je niet overspannen! We vierden onze trouwdag op Trizonia in een prima visrestaurant in het dorpje, maakten er de volgende dagen mooie wandelingen en zwommen in prachtig helder water. Na een weekje vonden we het welletjes en zeilden naar de afgelegen baai van Petalas, weer aan de rand van de Ionische Zee. Je hebt hier eigenlijk niks, geen taverna's, geen winkels en dat is nu even jammer want onze heerlijke kipfiletjes blijken net bedorven te zijn dus dat wordt vanavond gehaktbal uit blik, tenzij de buren met een vers visje langskomen..... ach ja, dat hoort er ook bij.