Het Leven op de Ladder

Zes weken op Gozo verblijven doen we niet zo vaak, maar ze vlogen werkelijk voorbij. We vermaakten ons prima, luisterden naar vele concerten, keken naar leuke films in de lokale bioscoop ( oa naar " Django", een aanrader) en genoten van diverse etentjes met vrienden en bekenden. We ontdekten op de valreep zelfs een nederlands|maltees restaurant, Ta Dutch, in het kleine dorp |Qala; ze hadden er zelfs hachee, tot grote vreugde van Rob. Overigens vielen de verkiezingsperikelen reuze mee: Labour won ditmaal, dus veel gezang en getoeter maar daar bleef het bij. Het prachtige voorjaarsweer deed ons weer naar de boot verlangen, dus afgelopen maandag namen we het vliegtuig naar Griekenland. De luchthaven van Preveza is in de winter gesloten, dus dan maar naar Athene, slechts anderhalf uur vliegen maar door de oorverdovende herrie van een stel Griekse pubers waar we tussen zaten, lang genoeg. Het enthusiaste applaus en gezang van het stel na de landing maakte weer veel goed; Grieken zijn nu eenmaal een uitbundig volkje. Na een nachtje Athene namen we de bus naar het grote busstation, dat in een achterstandwijk gelegen is. Gezellig was het er dus niet, maar de bus ging op tijd en daar waren we blij om want het is toch ruim 5 uur rijden naar Preveza. De Garuda vonden we gelukkig in goede staat terug; op de werf werden we weer hartelijk welkom geheten, evenals door de uitbater van het restaurant; die weet dat wij daar trouwe klantjes zijn! De ladder stond al keurig tegen de boot, dus konden we onze beentjes trainen door het konstante gebruik van deze ladder. 's Nachts moet je nog goed uitkijken ook, het toiletgebouw staat bijna naast de boot maar je bent klaarwakker als je er in het donker een bezoek aan brengt... De Garuda was wel bedekt met een dikke laag rood stof, dat werd dus boenen en schrobben om alles weer schoon te krijgen. Daarna ging Rob de onderkant van de boot schuren; ik vergat een patrijspoort dicht te doen, dus kon daarna gelijk naar de wasmachine met een berg -blauw- wasgoed (= de kleur van de antifouling die eraf geschuurd was). Daarna schilderden we de nieuwe antifouling erop en konden uiteindelijk als 2 blauwe smurfen flink onder de douche. We waren vergeten dat we een prachtig beschermingspak gekregen hqadden van Gozo-buurman Dave... Het is dus weer even wennen, maar het voelt goed aan boord, het zonnetje schijnt en de ouzo wacht.