De Fakkel

Het werd dus niks met dat boerenkool eten op oudejaarsavond. De meeste restaurants waren gesloten, dus we hadden geluk dat we ergens nog een stukje kip konden eten. Overigens vonden we Willemstad erg gezellig, vriendelijke mensen waarmee je een praatje konden maken in het nederlands en leuke architectuur met hollandse geveltjes in felle kleuren. Op oudejaarsavond kwamen vele antillianen langs de Handelskade aanzetten met stoeltjes en een hele grote koelbox, vol met drank, om het vuurwerk te gaan bekijken. Dat zou nog uren wachten voor ons betekenen, dus liepen wij over de drijvende brug naar de wijk Otrabanda. Die brug gaat trouwens regelmatig open voor de cruiseboten, een spektakel want tot op het laatste moment springt men erop ( of eraf) , onderwijl heel hard roepend: Oei, oei, als je 't niet redt ben je zuur!. Als je 'echt te laat bent moet je met de ferry naar de overkant, ook leuk! In Otrabanda was het flink feest; ik sloot mij aan in een rij swingende Antillianen. Er stonden 2 vuurpotten opgesteld en het was de bedoeling dat je daar wijdbeens overheen danst, het liefst met swingende heupen. Voor de vruchtbaarheid hoefde ik dat dus niet meer te doen, maar je weet maar nooit waar 't goed voor is!
Wachten tot 12 uur zat er voor ons die avond niet in; we hadden ons tegoed gedaan aan een paar glaasjes Ponche Cuba ( sor avocaat met um) en vielen, ruim voor de jaarwisseling, in slaap.... nou ja, we hadden al op het nieuwe jaar geklonken in ned. tijd, 5 uur eerder dan hier.
Op 1 januari vertrokken we uit Willemstad naar het ongerepte noorden van Curacao, waar we een hotelletje geboekt hadden, vlakbij de mooie stranden. Het enige goede restaurant daar hoorde gelukkig bij ons hotel, verder was er niets, geen winkels, geen supermarkt. Maar de omgeving was heerlijk tropisch inclusief de schitterende stranden. Na 3 dagen luieren vertrokken we richting Aruba. We waren veel te vroeg op de luchthaven en konden onze vlucht omboeken naar een eerder tijdstip. Daarmee begon een aaneenschakeling van bijzondere gebeurtenissen: het vliegtuigje was een Embraer, voor slechts 12 passagiers dus een soort groot vogeltje. De propellortjes loeiden, rode lichtjes begonnen te branden en de deur wilde maar niet sluiten. Rob zat vooraan en kreeg hem, met enige handigheid, dicht. Hij zag wel dat de deur gerepareerd was met plakband, oei.Na de start schoof de piloot een eenvoudig zonnescherm ( voor auto's) voor zijn raampje. Je hebt dan de neiging om te zeggen: moet je niet even om je heen kijken, maar ja, waar bemoei je je mee, dus de blik maar even op oneindig. Na 30 min werden we getrakteerd op een wiebelige landing op Aruba. De beloofde transfer aldaar kwam niet opdagen, dus moesten we 2x met de bus en daarna nog dik 20 min. lopen voordat we bij ons hotel kwamen. De aanblik ervan viel vies tegen; de eigenaresse vertelde ons dat we er niet terecht konden want er was een aadbeving (?) geweest dus het dak was stuk. Alles ging even moeilijk dus we waren blij dat we terechtkonden in een ander hotel. Veel leuker daar, mooi zwembad en prima restaurant, gezellige sfeer en ook nog fijne cocktails. Gisteren raadde men ons aan om 's avonds naar Oranjestad te gaan om daar het begin van Carnaval te vieren, De Fakkel genoemd. Een enorme optocht met duizenden swingende ( en drinkende) mensen, begeleid door loeihard spelende steelbands, het was een spektakel! Vandaag dus even bijkomen, de stranden en natuur vinden we hier fantastisch, dus dat gaat lukken.